Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Environment Systems and Decisions διαπιστώνει ότι οι περισσότεροι εμπλεκόμενοι στην αλυσίδα αξίας του φωσφόρου - οι οποίοι αντιπροσωπεύουν ένα ευρύ φάσμα συμφερόντων της βιομηχανίας, της γεωργίας, του περιβάλλοντος και της πολιτικής - έχουν σημαντικές αμφιβολίες σχετικά με τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των υφιστάμενων συστημάτων διαχείρισης του.
Η μελέτη υπογραμμίζει τις περίπλοκες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και άλλοι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων, καθώς προσπαθούν να εξασφαλίσουν τη συνεχή πρόσβαση μας σε έναν κρίσιμο πόρο που είναι πεπερασμένος και σε μεγάλο βαθμό μη ανανεώσιμος.
Ο φώσφορος είναι ένα φυσικό στοιχείο που χρησιμοποιείται σε πληθώρα βιομηχανικών δραστηριοτήτων.
Για παράδειγμα, ο φώσφορος αποτελεί βασικό συστατικό των γεωργικών λιπασμάτων, συμβάλλοντας στην παραγωγή τροφίμων σε παγκόσμια κλίμακα. Ωστόσο, η απορροή του φωσφόρου από τα λιπάσματα δημιουργεί σημαντικά ζητήματα ποιότητας του νερού.
«Από βιομηχανικής πλευράς, οι τομείς των λιπασμάτων, της γεωργίας, της εξόρυξης, της επεξεργασίας τροφίμων και της χημικής παραγωγής έχουν όλοι ανάγκη χρήσης φωσφόρου, είναι ένας απίστευτα σημαντικός πόρος», λέει η Khara Grieger, βασική συγγραφέας της μελέτης, υπεύθυνη μεταφοράς γνώσης στο Κέντρο Επιστήμης και Τεχνολογιών για την Αειφορία του Φωσφόρου (STEPS) του National Science Foundation με έδρα στο NC State. «Τα εμπλεκόμενα μέρη στον τομέα του φωσφόρου περιλαμβάνουν επίσης φορείς χάραξης πολιτικής, εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων και περιβαλλοντικές ομάδες που ανησυχούν για τις αρνητικές επιπτώσεις που έχει η μη ορθή διαχείριση του φωσφόρου στην ποιότητα του νερού μας».
«Εάν θέλουμε να αναπτύξουμε συστήματα και πολιτικές που διασφαλίζουν τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των πόρων φωσφόρου, πρέπει να κατανοήσουμε τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τις ανησυχίες των εμπλεκομένων μερών», λέει η Grieger. «Ωστόσο, μέχρι σήμερα, πολύ λίγα έχουν γίνει για να κατανοηθεί και να τεκμηριωθεί ο τρόπος με τον οποίο οι εμπλεκόμενοι τη βιωσιμότητα του φωσφόρου αντιμετωπίζουν το θέμα ή ποιές προκλήσεις αντιλαμβάνονται ότι σχετίζονται με τη διασφάλιση βιώσιμων συστημάτων φωσφόρου σε ευρύτερο πλαίσιο».
Για την αντιμετώπιση αυτής της έλλειψης πληροφοριών, οι ερευνητές στο πλαίσιο της μελέτης συνέλεξαν δεδομένα από 96 φορείς που εμπλέκονται σε διάφορες πτυχές της διαχείρισης του φωσφόρου. Οι συμμετέχοντες στη μελέτη αντιπροσωπεύουν μια μεγάλη ποικιλία βιομηχανικών, περιβαλλοντικών, γεωργικών και πολιτικών συμφερόντων και διαθέτουν εμπειρία σε πολλές διαφορετικές πτυχές της διαχείρισης του φωσφόρου.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 30,2% των συμμετεχόντων στη μελέτη θεώρησαν ότι οι τρέχουσες πρακτικές σχετικά με την «εξόρυξη, χρήση, μεταφορά, ανάκτηση, ανακύκλωση ή διάθεση φωσφόρου και υλικών που περιέχουν φώσφορο» ήταν εντελώς μη βιώσιμες. Επίσης ένα 45,8% των συμμετεχόντων στη μελέτη θεώρησε ότι αυτές οι πρακτικές ήταν ελάχιστα βιώσιμες, ένα επίπεδο πιο πάνω από τις εντελώς μη βιώσιμες. Το 14,6% απάντησε ότι οι πρακτικές δεν ήταν ούτε βιώσιμες ούτε μη βιώσιμες και μόνο το 4,2% των ερωτηθέντων απάντησε ότι οι πρακτικές ήταν «πολύ βιώσιμες».
«Τα πρώτο βασικό συμπέρασμα της μελέτης είναι ότι υπάρχει μεγάλη και πραγματική ανησυχία μεταξύ της πλειονότητας των εμπλεκομένων με τον φώσφορο για τη βιωσιμότητα αυτού του ουσιαστικού πόρου.Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι δεν υπάρχει κάποια μαγική λύση για την αντιμετώπιση αυτής της πρόκλησης. Οι ανάγκες και ανησυχίες διαφέρουν ανά εμπλεκόμενο μέρος και τείνουν να είναι συγκεκριμένες ανάλογα με την οπτική του κάθε μέρους όσον αφορά στην εμπλοκή του με το φώσφορο», αναφέρει χαρακτηριστικά η Grieger.
Ωστόσο, όταν οι ερευνητές ρώτησαν τους συμμετέχοντες στη μελέτη σχετικά με το τι χρειάζεται για τη βελτίωση της βιωσιμότητας της αλυσίδας αξίας του φωσφόρου, τρία στοιχεία ξεχώρισαν.
«Περισσότερο από το 50% των ερωτηθέντων ανέφερε ότι χρειάζονται νέοι, βελτιωμένοι ή διαφορετικοί κανονισμοί, χρειάζονται βελτιωμένες πρακτικές και διαδικασίες διαχείρισης και χρειάζονται νέες ή βελτιωμένες τεχνολογίες», λέει η Grieger. «Και οι ερωτηθέντες που τόνισαν αυτούς τους τρεις προεξάρχοντες τομείς, προέρχονταν από όλες τις ομάδες των εμπλεκομένων φορέων.
«Ενώ οι προκλήσεις για το φώσφορο παραμένουν σημαντικές, βρήκαμε αυτή την πτυχή της μελέτης ενθαρρυντική και αυτό επειδή το Κέντρο STEPS επικεντρώνεται στην αντιμετώπιση αναγκών που σχετίζονται τόσο με τις τεχνολογίες όσο και με τις πρακτικές διαχείρισης. Και αυτά τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι υπάρχει υποστήριξη από τους εμπλεκόμενους φορείς για το έργο μας και στους δύο τομείς».
Με πληροφορίες από phys.org
