Ένας έντονα κόκκινος καταρράκτης (Blood Fall), όπως αυτός που προβάλλει από τους πρόποδες του παγετώνα Taylor, δεν είναι κάτι που θα περίμενε κανείς να δει στο παγωμένο τοπίο της Ανταρκτικής. Μια ομάδα επιστημόνων στις ΗΠΑ ισχυρίζεται ότι είναι κοντά στη λύση του μυστηρίου πίσω από αυτό το φαινόμενο.
Το παράξενο και φαινομενικά αποτρόπαιο φαινόμενο ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1911 από τον γεωλόγο Thomas Griffith Taylor, ο οποίος το απέδωσε σε κόκκινα άλγη. Περίπου 50 χρόνια αργότερα, ο χρωματισμός των νερών αναγνωρίστηκε ότι προκαλείται από άλατα σιδήρου. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι το νερό είναι αρχικά διαυγές αλλά γίνεται κόκκινο αμέσως μετά την έξοδο από τον πάγο, καθώς ο σίδηρος οξειδώνεται κατά την έκθεση στον αέρα για πρώτη φορά εδώ και χιλιετίες.
Πρόσφατα, μια νέα μελέτη εξέτασε δείγματα του νερού και διαπίστωσε ότι ο σίδηρος εμφανίζεται σε απροσδόκητη μορφή. Δεν είναι στην κλασσική μορφή ορυκτού, αλλά έχει τη μορφή νανοσωματιδίων, 100 φορές μικρότερων σε διάσταση από τα ανθρώπινα ερυθρά αιμοσφαίρια.
«Μόλις είδα τις εικόνες από το μικροσκόπιο, παρατήρησα ότι υπήρχαν αυτά νανοσωματίδια, πλούσια σε σίδηρο, τα οποία περιέχουν επίσης πολλά διαφορετικά στοιχεία όπως πυρίτιο, ασβέστιο, αλουμίνιο, νάτριο - και όλα ποικίλλουν μεταξύ τους», δήλωσε ο Ken Livi, από το Johns Hopkins University, συγγραφέας της μελέτης. «Για να είναι ορυκτό, τα άτομα πρέπει να είναι διατεταγμένα σε μια πολύ συγκεκριμένη, κρυσταλλική δομή. Αυτά τα νανοσωματίδια δεν είναι κρυσταλλικά, επομένως οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν κατά τις προηγούμενες μελέτες, δεν τα ανίχνευσαν».
Οι επισημάνσεις της ερευνητικής ομάδας, εκτός από την Ανταρκτική, έχουν εφαρμογή ακόμη και πέρα από τη Γη. Μόλις πριν από λίγα χρόνια, οι επιστήμονες κατάφεραν να εντοπίσουν την πηγή των συγκεκριμένων υδάτων, μια εξαιρετικά αλμυρή υποπαγετώνια λίμνη υπό υψηλή πίεση, χωρίς φως ή οξυγόνο, και ένα μικροβιακό οικοσύστημα που παραμένει απομονωμένο για εκατομμύρια χρόνια.
Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι θα μπορούσε να υπάρχει ζωή και σε άλλους πλανήτες υπό παρόμοιες αφιλόξενες συνθήκες, αλλά μπορεί να μην στέλνουμε τον κατάλληλο εξοπλισμό για να την εντοπίσουμε.
«Η εργασία μας αποκάλυψε ότι η ανάλυση που διεξήχθη από οχήματα rover σε πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι ελλιπής για τον προσδιορισμό της πραγματικής φύσης των περιβαλλοντικών υλικών στις επιφάνειες των πλανητών», δήλωσε ο Livi. «Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για ψυχρότερους πλανήτες όπως ο Άρης, όπου τα υλικά που σχηματίζονται μπορεί να είναι σε νανομέγεθος ή μη κρυσταλλικά. Συνεπώς, οι μέθοδοι μας για τον εντοπισμό αυτών των υλικών είναι ανεπαρκείς. Για να κατανοήσουμε πραγματικά τη φύση των επιφανειών των βραχωδών πλανητών, θα ήταν απαραίτητο ένα ηλεκτρονικό μικροσκόπιο μετάδοσης (transmission electron microscope), αλλά επί του παρόντος δεν είναι εφικτό να τοποθετηθεί στον Άρη».
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Frontiers in Astronomy and Space Sciences.
Με πληροφορίες από newatlas.com
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ RAWMATHUB.GR
