Η εξόρυξη ρηγολίθων εκτός της γης θα ήταν ζωτικής σημασίας εάν οι άνθρωποι επιθυμούν να καταφέρουν να εποικίσουν τη Σελήνη ή τον Άρη, σύμφωνα με έρευνα του University of New South Wales.
Σύμφωνα με επιστήμονες στο Αυστραλιανό πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας, το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι είναι να κατανοήσουν τα χαρακτηριστικά του ρηγολίθου στη Σελήνη και τον Άρη, τη γεωχημεία του και τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να επεξεργαστούν.
Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι τα χαρακτηριστικά του ρηγολίθου θα μπορούσαν να βοηθήσουν να μετατραπούν οι σωλήνες λάβας -κοίλα κενά και σπηλιές στην επιφάνεια του Άρη και της Σελήνης- σε φιλόξενα ανθρώπινα ενδιαιτήματα. «Αυτά θα παρέχουν προστασία από την κοσμική και την ηλιακή ακτινοβολία και θα μειώνουν την έκθεση σε ακραία υψηλές ή χαμηλές θερμοκρασίες, με τον ίδιο τρόπο όπως οι κατοικίες των σπηλαίων στο Coober Pedy [σσ. της Αυστραλίας]», είπε ο καθηγητής Andrew Dempster σε δήλωσή του σε μέσο ενημέρωσης, αναφερόμενος στην πόλη της Νότιας Αυστραλίας που είναι διάσημη για τις υπόγειες κατοικίες της, μέσα στις πλαγιές των λόφων για προφύλαξη από τις υψηλές θερμοκρασίες κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Ο Dempster και ο συνάδελφός του Serkan Saydam είναι υπεύθυνοι για ένα έργο που περιλαμβάνει ένα θερμικό θάλαμο κενού, ο οποίος θα προσφέρει το καλύτερο περιβάλλον στην Αυστραλία για να δοκιμαστούν τα χαρακτηριστικά ενός τέτοιου ρηγολίθου.
Φυσικά πριν από την κατανόηση του ρηγολίθου, είναι πιο σημαντικό να προσδιοριστούν οι τεχνικές εξόρυξης του πιο σημαντικού πόρου, απαραίτητου για τη ζωή στη Σελήνη και τον Άρη. Αυτός ο πόρος είναι το νερό, αλλά εξακολουθούν να απομένουν πολλά ερωτήματα σχετικά με το πόσο νερό - με τη μορφή πάγου - υπάρχει κάτω από την επιφάνεια, και πού ακριβώς βρίσκεται. Αυτό σημαίνει ότι ο προσδιορισμός της θέσης του πάγου είναι απολύτως απαραίτητος για να μπορέσουμε στη συνέχεια να τον εξορύξουμε.
Οι απαραίτητες υποδομές
Οι Dempster και Saydam επισημαίνουν ότι η εξόρυξη του πάγου θα δημιουργήσει μια υποδομή που μπορεί στη συνέχεια να χρησιμοποιηθεί για τη σωστή διερεύνηση άλλων υλικών, όπως ορυκτά και στοιχεία σπάνιων γαιών, όπως το ύττριο, το λανθάνιο και το ήλιο-3.
Ανάλογα με το κόστος που θα προκύψει, αυτά τα στοιχεία σπανίων γαιών θα μπορούσαν στη συνέχεια να μεταφερθούν πίσω στη γη, όπου χρησιμοποιούνται ήδη στους κινητήρες των ηλεκτρικών οχημάτων, καθώς και στις ανεμογεννήτριες.
«Η εξόρυξη στην επιφάνεια της Σελήνης ή του Άρη θα πρέπει, σχεδόν σίγουρα, να είναι καθαρά ρομποτική. Ωστόσο, η πλήρως αυτοματοποιημένη εξόρυξη δεν είναι ακόμη δυνατή ούτε στη γη, επομένως θα πρέπει να γίνουν σημαντικές εξελίξεις στον τομέα πριν αυτό καταστεί δυνατό. Μια λύση θα μπορούσε να είναι η απομακρυσμένη λειτουργία των μηχανημάτων από έναν άνθρωπο στη σεληνιακή βάση, για παράδειγμα, ή ακόμα και πίσω στη γη. Αυτός ο τύπος εξόρυξης συμβαίνει ήδη σε αρκετό βαθμό σε τοποθεσίες όπως η Pilbara στη Δυτική Αυστραλία», είπε ο Dempster.
Ο ερευνητής σημείωσε επίσης ότι είναι εξαιρετικά κοστοβόρο να μεταφερθεί μεγάλος εξοπλισμός εξόρυξης στο διάστημα, επομένως πιθανότατα θα χρειαστεί να χρησιμοποιηθούν μικρότερα μηχανήματα, τα οποία με τη σειρά τους θα πρέπει να διαθέτουν μεγάλη ακρίβεια εκσκαφής. Αυτά τα μικρότερα μηχανήματα θα πρέπει επίσης να έχουν περισσότερη ισχύ από αυτή που απαιτείται επί του παρόντος στη γη για να σπάσουν τα βράχια.
«Μόλις πριν από 10 χρόνια η ιδέα της εξόρυξης εκτός της γης ήταν ακόμα εντελώς νέα, αλλά ο ρυθμός ανάπτυξης όσον αφορά την έρευνα στον τομέα ήταν σημαντικός», δήλωσαν οι επιστήμονες. «Οι ειδικοί πιστεύουν ότι η εξόρυξη εκτός της γης και ο πιθανός επακόλουθος αποικισμός της Σελήνης και του Άρη, είναι πράγματι ρεαλιστικά μέσα στα επόμενα 30 χρόνια».
Με πληροφορίες από mining.com
