Mια «ασπίδα» για την προστασία των αστροναυτών κατά τις εξερευνήσεις τους σε πλανήτες ανέπτυξε μια ελληνική ερευνητική ομάδα που συνεργάζεται με την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA). Ένα από τα εμπόδια που προέκυπταν κατά τις διαστημικές αποστολές στην Σελήνη ή τον Άρη ήταν οι επιφάνειες των πλανητών και οι περιοχές στις οποίες εμφανίζονταν κάποιες άκρως οξειδωτικές χημικές ενώσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να προκαλέσουν χημικά εγκαύματα στους αστροναύτες.
Η ελληνική ερευνητική ομάδα στην προσπάθεια να βοηθήσει τις προσπάθειες αναζήτησης ζωής στον Άρη, ανέπτυξε μια συσκευή για την ανίχνευση αυτών των «δραστικών μορφών οξυγόνου», καθώς και για την «αποκομιδή» επαρκούς ποσότητας οξυγόνου ώστε να επιτρέπει την επιβίωση των αστροναυτών για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Τα αμερικάνικα διαστημόπλοια Viking, τα οποία προσεδαφίσθηκαν στον Άρη το 1976, πραγματοποίησαν πειράματα αναζήτησης ζωής, τα αποτελέσματα των οποίων συζητούνται ακόμη και σήμερα, ήδη εδώ και τέσσερις δεκαετίες.
Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει η ESA, κατά το πείραμα «Ραδιοσημασμένης Έκλυσης» (αερίων) του Viking αναμείχθηκε θρεπτικό υγρό με δείγμα εδάφους του Άρη, με συνέπεια να παρατηρηθεί απελευθέρωση άφθονης ποσότητας αέριου οξυγόνου. Ορισμένοι ερευνητές ερμήνευσαν αυτό το αποτέλεσμα ως ένδειξη ύπαρξης μικροβιακής ζωής στον Άρη, ωστόσο, ακόμη και μετά την αποστείρωση του δείγματος σε θερμοκρασία 160°C, αυτή η παραγωγή οξυγόνου συνεχίστηκε.
Ταυτοχρόνως, τα άλλα πειράματα του Viking δεν βρήκαν ίχνη οργανικών χημικών ουσιών. Εκείνο που διαπιστώθηκε από αυτά τα πειράματα, ήταν ότι έκλυση αερίου οξυγόνου από το χώμα, παρότι αυτό απουσιάζει από την ατμόσφαιρα του Άρη. Τα ερωτηματικά για ύπαρξη ζωής στον Άρη παραμένουν αναπάντητα για τουλάχιστον τέσσερεις δεκαετίες.
Από την άλλη πλευρά όμως, οι προσπάθειες συνεχίστηκαν για την ανακάλυψη των πιθανών χημικών μορίων-πηγών του εκλυθέντος οξυγόνου από το έδαφος του Άρη μετά το ανακάτεμα του με υδατικό θρεπτικό υλικό. Με βάση αυτές τις μεθόδους, ξεκίνησε η ιδέα ενός ειδικού οργάνου ταυτόχρονης ποσοτικοποίησης αυτών των τοξικών μορφών οξυγόνου, μετά από τη σταδιακή μετατροπή τους σε οξυγόνο. Ο εντοπισμός αυτών των -κατά τα άλλα επικίνδυνων- μορφών οξυγόνου σε εδάφη του Άρη και της Σελήνης θα μπορούσε να τις μετατρέψει σε πολύτιμες πηγές αέριου οξυγόνου για αστροναύτες.
Από την άλλη πλευρά, η απουσία των μορφών οξυγόνου από την επιφάνεια πλανητών θα μπορούσε να αποτελέσει κριτήριο επιλογής τους για τη διερεύνηση της ύπαρξης βιοδεικτών εξωγήινης ζωής. Η ιδέα αυτή υποβλήθηκε στην ESA που ενέκρινε την χρηματοδότηση του έργου.
Με πληροφορίες από ot.gr
