Πριν από σχεδόν δύο δεκαετίες, το 2004, στο Columbus των ΗΠΑ, το κτίριο που στέγαζε το πολυκατάστημα Lazarus Building υποβλήθηκε σε εκτεταμένη ανακαίνιση προκειμένου να εκσυχγρονιστεί.
Μέσα στα 4 χρόνια που διήρκεσε η ανακαίνιση, δαπανήθηκαν εξήντα εκατομμύρια δολάρια για την αποκατάσταση και τη μετατροπή του κτιρίου σε συγκρότημα καταστημάτων λιανικής και γραφείων. Κατά την ανακαίνιση, ανακυκλώθηκαν σχεδόν 5.000 λίβρες χάλυβα, 2.000 λίβρες σκυρόδεμα και σημαντικές ποσότητες πλακιδίων οροφής και ξυλείας, αποτρέποντας σχεδόν 22.000 λίβρες οικοδομικών αποβλήτων από το να καταλήξουν σε χωματερές. Επίσης εξοικονομήθηκαν περισσότερα από 25 εκατ. δολάρια μέσω αυτής της συστηματικής διαδικασίας ανακύκλωσης.
Κατά τη διαδικασία σχεδιασμού των κτιριών, δίνεται μεγάλη έμφαση στη λήψη κατάλληλων μέτρων για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας τους τόσο κατά την κατασκευή τους όσο και κατά τη λειτουργία τους. Τι γίνεται όμως στο τέλος του κύκλου ζωής ενός κτιρίου ή όταν ένα κτίριο χρειάζεται σημαντική ανακαίνιση;
Ο κατασκευαστικός τομέας είναι υπεύθυνος για περισσότερο από το ένα τρίτο της συνολικής ζήτησης ενέργειας παγκοσμίως και είναι επίσης υπεύθυνος για το μεγαλύτερο όγκο αποβλήτων που παράγονται κατά την κατεδάφιση κτιρίων. Σήμερα, μόνο ένα κλάσμα των οικοδομικών αποβλήτων επαναχρησιμοποιείται. Ταυτόχρονα, δεδομένης της ευαισθητοποίησης σε περιβαλλοντικά θέματα, θα πρέπει να θεωρείται σχεδόν δεδομένη η αναζήτηση τρόπων ταξινόμησης και επαναχρησιμοποίησης παλαιών υλικών.
Οι αρχιτέκτονες με τη σειρά τους θα πρέπει να μπορούν να σχεδιάζουν κτίρια έχοντας στο μυαλό τους τα οικονομικά και περιβαλλοντικά οφέλη από τη χρήση ανακυκλωμένων οικοδομικών υλικών. Αν και κανένας σχεδιαστής δε θέλει να σκεφτεί ότι το κτίριο του θα γκρεμιστεί, αν σκεφτούμε από την αρχή τον τρόπο οικοδομησης των κτιρίων, μπορούμε να καταλάβουμε πως τα κτίρια θα μπορούσαν να αποσυναρμολογηθούν με πιο βιώσιμο τρόπο. Υπάρχουν κόστη, logistics και περιβαλλοντικές επιπτώσεις που σχετίζονται με την κατεδάφιση ενός κτιρίου, τη διαλογή, την αφαίρεση, τη μεταφορά και την επεξεργασία των υλικών που πρέπει να ληφθούν υπόψη.
Είναι σημαντικό, επίσης, να σημειωθεί η διαφορά μεταξύ ανακύκλωσης και ανάκτησης οικοδομικών υλικών. Η ανάκτηση είναι όταν ένα προϊόν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξανά με ελάχιστη επεξεργασία ή τροποποιήσεις, όπως ένα παράθυρο κατοικίας ή ντουλάπια κουζίνας. Τα ανακυκλωμένα υλικά περιλαμβάνουν εντατικές διαδικασίες για την αποδόμησή τους και τη μετατροπή τους στην αρχική τους κατάσταση.
Σε μεγάλο βαθμό, ο χάλυβας, το γυαλί και οι διάφορες γυψοσανίδες είναι όλα εξαιρετικά ανακυκλώσιμα υλικά. Υπολογίζεται ότι περισσότερο από το 95% του δομικού χάλυβα μπορεί να ανακυκλωθεί και το 70% του οπλισμού που χρησιμοποιείται για την ενίσχυση του σκυροδέματος μπορεί επίσης να ανακυκλωθεί. Οι γυψοσανίδες μπορούν να ανακυκλωθούν όταν διατηρούνται ολόκληρες, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να αφαιρούνται προσεκτικά και το γυαλί μπορεί να κατατμηθεί και να μετατραπεί σε νέα προϊόντα.
Το κόστος είναι ένας σημαντικός παράγοντας για το πώς μπορούμε να καταστήσουμε την ανακύκλωση οικοδομικών υλικών μια πιο αποτελεσματική διαδικασία και επίσης να ενθαρρύνουμε τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό να την εφαρμόσει σε κάθε διαδικασία. Είναι ευρέως γνωστό ότι η ανακύκλωση, αν και πιο χρονοβόρα, είναι λιγότερο δαπανηρή από την απλή απόρριψη. Τα αντικείμενα μπορούν να ταξινομηθούν επιτόπου καθώς αφαιρούνται ή να συλλεχθούν συνολικά και να μεταφερθούν σε εγκατάσταση διαλογής. Στις ΗΠΑ, οι κατασκευαστές μπορούν να εξοικονομήσουν σημαντικά τέλη από τον μικρότερο όγκο αποβλήτων προς υγειονομική ταφή και να λάβουν φορολογικές εκπτώσεις εάν επιλέξουν να ανακυκλώσουν οικοδομικά υλικά.
Με πληροφορίες από archdaily.com
