«Η ανακύκλωση μπαταριών μολύβδου στην Ελλάδα όλα τα τελευταία χρόνια αγγίζει το απόλυτο ποσοστό. Τα τελευταία 10 χρόνια έχουν οδηγηθεί προς ανακύκλωση πάνω από 200.000 τόνοι αποβλήτων μπαταριών μολύβδου, αριθμός μεγάλος, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα», αναφέρει η ειδικός σύμβουλος συστημάτων εναλλακτικής διαχείρισης της Redeplan, Σοφία Χούμα, η οποία στηρίζει την επιτυχία της ανακύκλωσης στα οικονομικά οφέλη των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στο χώρο.
Όπως εξηγεί η Σοφία Χούμα, «Αυτό το απόβλητο είναι επικίνδυνο αλλά έχει μεγάλη εμπορική αξία. Υπάρχουν 9.700 σημεία υποδοχής των αποβλήτων σε όλη την Ελλάδα και 53 αδειοδοτημένοι συλλέκτες μπαταριών με ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό. Ο συλλέκτης παραλαμβάνει τις μπαταρίες σε ένα στεγανό κάδο, για να μην υπάρχει διαρροή επικίνδυνων υγρών και κατόπιν οδηγεί τον όγκο των μπαταριών στον τελικό αποδέκτη που είναι η μονάδα ανακύκλωσης».
Σύμφωνα με τη Σοφία Χούμα, η μπαταρία σε πρώτη φάση θρυμματίζεται σε ένα σπαστήρα. Έπειτα γίνεται ο διαχωρισμός του πλαστικού και του μολύβδου, μαζεύονται όλα τα υγρά της μπαταρίας και εξουδετερώνονται με χημικό τρόπο. Τα πλαστικά οδηγούνται στην επαναχρησιμοποίηση και ο μόλυβδος οδηγείται σε ένα φούρνο για να γίνει η ανάκτηση. Κατόπιν το τελικό προϊόν θα οδηγηθεί σε μονάδα κατασκευής μπαταριών ή σε άλλες εταιρείες όπως για παράδειγμα για την κατασκευή σκαγιών.
«Κάθε μπαταρία έχει μια καταναλωτική εισφορά κατά τη διάρκεια της αγοράς της. Είναι χρήματα που δίνει ο καταναλωτής και καταλήγουν στο σύστημα. Αυτός είναι ο απαραίτητος πόρος για την οργάνωση των εργασιών των εταιρειών ανακύκλωσης. Όμως υπάρχει κάτι που αδικεί την Ελλάδα. Πριν από 10 περίπου χρόνια είχε γίνει λάθος υπολογισμός του εθνικού στόχου. Έχει μπει στόχος, εσφαλμένα, σε ετήσια βάση να διαχειρίζεται η Ελλάδα 48.000 τόνους αποβλήτων μπαταριών. Όμως στην πραγματικότητα τα απόβλητα είναι γύρω στις 28-30.000 τόνοι. Και είναι σίγουρο ότι ανακυκλώνεται σχεδόν όλο το ποσοστό των μπαταριών μολύβδου. Θεωρώ ότι δεν πετιέται καμιά μπαταρία γιατί υπάρχει μεγάλο εμπορικό ενδιαφέρον», τόνισε η Σοφία Χούμα, στο 104,9fm.
Η ανακύκλωση των μπαταριών ηλεκτρικών αυτοκινήτων δεν είναι ακόμη βιώσιμη ακόμη στην Ελλάδα
«Η ανακύκλωση μπαταριών των ηλεκτρικών αυτοκινήτων μπήκε πρόσφατα στην ζωή μας. Αυτές οι μπαταρίες έχουν ζωή γύρω στα 8 χρόνια και θα αρχίσουν να πηγαίνουν στα σημεία ανακύκλωσης μετά από 2-3 χρόνια. Στην Ελλάδα δεν πρόκειται να υπάρξει μονάδα ανακύκλωσης μπαταριών ηλεκτρικών αυτοκινήτων, γιατί απλά δεν θα είναι βιώσιμη, καθώς ο αριθμός των μπαταριών είναι μικρός. Αυτές οι μπαταρίες έχουν υψηλή τάση και αυτό συνεπάγεται πολύ καλή εκπαίδευση και πολύ μεγάλη προσοχή κατά την μεταφορά για να μην υπάρξουν ατυχήματα. Θα πρέπει να βεβαιωθούμε ότι κάθε μπαταρία οδηγείτε στην ανακύκλωση, γιατί μιλάμε για μπαταρίες 200-300 500 κιλών. Έχει πολύ δουλειά ακόμη να κάνει η αγορά για να οργανωθεί πάνω σε αυτό τον τομέα».
Σημειώνεται ότι συνολικά στο χώρο της μπαταρίας αυτοκινήτων, όπου κάθε χρόνο στην Ε.Ε., χρησιμοποιούνται 800.000 τόνοι μπαταρίας, το 80-95% ανακυκλώνεται ενώ το 15% αφορά στα οχήματα στο τέλος του κύκλου της ζωής τους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο μόλυβδος (Pb) είναι ένα μέταλλο με πολλές εφαρμογές από την αρχαιότητα. Είναι ένα από τα βαρέα μέταλλα τα κοιτάσματα του οποίου είναι άφθονα. Αυτό σε συνδυασμό με τις ιδιότητες του (είναι μαλακό, λειώνει εύκολα και δε σκουριάζει) το κατάστησαν ευρέως χρησιμοποιούμενο είτε σε καθαρή μορφή ή σε κράματα.
Παλαιότερα ο μόλυβδος χρησιμοποιείτο στις οικοδομές, σε σωλήνες, σε χρώματα, σε σκάγια, στις μπαταρίες αυτοκινήτων αλλά και σαν προστατευτικό από ακτινοβολία. Τα τελευταία χρόνια όμως οι εφαρμογές του μολύβδου έχουν περιορισθεί και έχουν αντικατασταθεί από άλλα υλικά λόγω της τοξικότητας του, καθώς ο μόλυβδος και οι ενώσεις του μπορεί να προκαλέσουν σημαντικές βλάβες στην υγεία του ανθρώπου αλλά και στο περιβάλλον.
Παρ’ όλα αυτά, ο μόλυβδος και οι ενώσεις του παραμένουν το κύριο συστατικό των μπαταριών. Η βιομηχανία συσσωρευτών μολύβδου δημιουργεί το 70% της παγκόσμιας ζήτησης μολύβδου. Σταδιακά το ποσοστό αυτό θα αυξηθεί καθώς αυξάνεται ο αριθμός αυτοκινήτων σε χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία, δημιουργώντας απόβλητα που χρίζουν ειδικής διαχείρισης.
