Μη εξειδικευμένα στελέχη είναι υπεύθυνα για τη βιωσιμότητα των μεγαλύτερων εταιρειών στον κόσμο

Disclaimer: Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση ή διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου του παρόντος διαδικτυακού τόπου με οποιονδήποτε τρόπο, χωρίς αναφορά στο RAWMATHUB.GR (με ενεργό link) ή χωρίς την προηγούμενη γραπτή άδεια του RAWMATHUB.GR. 

Το στοιχείο αυτό δείχνει την ύπαρξη μη ουσιαστικής συσχέτισης μεταξύ των δημοσιοποιημένων περιβαλλοντικών δεσμεύσεων των διοικήσεων των επιχειρήσεων και της πραγματικότητας εντός των οργανισμών τους, αλλά και των επιπτώσεων που έχει αυτή η αποσύνδεση στην κοινωνία γενικότερα.

Οι επιχειρήσεις ενώ ισχυρίζονται ότι αναγνωρίζουν την ανάγκη να συμμετέχουν με τρόπο ορθολογικό στην οικονομία, ωστόσο δεν είναι πρόθυμες να αποσυνδέσουν την παροχή των αγαθών και των υπηρεσιών τους από την αλόγιστη κατανάλωση πόρων και τη μετακύλιση του κόστους. Φαίνονται δηλαδή, κατά κάποιον τρόπο, μη ικανές να αντιμετωπίσουν αυτή την «άβολη» πραγματικότητα. 

Μεγάλο μέρος της προόδου στο παγκόσμιο κίνημα ESG έχει επανειλημμένα αμφισβητηθεί, ενώ έχουν υπάρξει πολλές περιπτώσεις greenwashing. Εάν η επιχειρηματική κοινότητα θέλει πραγματικά αντιμετωπίσει το greenwashing και να είναι μέρος της λύσης, τότε πρέπει να υιοθετήσει έναν ριζικό μετασχηματισμό που θα αντιμετωπίσει τα όποια ζητήματα προκύπτουν από τα υπάρχοντα επιχειρηματικά μοντέλα, ζητήματα που ποικίλουν από την κλιματική αλλαγή έως τη ρύπανση και την απώλεια της βιοποικιλότητας.

Αυτό δε σημαίνει ότι οι εταιρείες αρκεί απλά να προσλαμβάνουν κάποια στελέχη που μπορούν να συντάξουν μια έκθεση ESG ή ακόμα και έναν «επικεφαλής βιωσιμότητας» που διαχειρίζεται παράλληλα και άλλες πρωτοβουλίες όπως, για παράδειγμα, εταιρικής κοινωνικής ευθύνης (CSR). Αντίθετα, οι εταιρείες χρειάζονται ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο για την οικοδόμηση θεσμικών δεξιοτήτων και την πρόσληψη εμπειρογνωμόνων που κατανοούν επιστημονικά και τεχνικά ζητήματα, έτσι ώστε να υποστηρίξουν τις διαδικασίες προς τη βιωσιμότητα.

Οι περισσότερες εταιρείες δε διαθέτουν καταρτισμένους ανθρώπους που να κατέχουν τη γνώση σε ειδικά αντικείμενα όπως π.χ. μείωση του αποτυπώματος άνθρακα, ανάπτυξη σεναρίων περιορισμού των επιπτώσεων στη βάση των αναπτυξιακών προβλέψεων ή ακόμη αποτύπωση όλων των επιπτώσεων για την ενδελεχή ενημέρωση των εμπλεκομένων μερών.

Μόνο το 29% των σχεδόν 1.200 διευθυντικών στελεχών των εταιρειών της λίστας Fortune 100 είχαν διαπιστευτήρια ESG, σύμφωνα με μελέτη του 2021 από ερευνητές στο NYU Stern Center for Sustainable Business. Ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, αυτά τα διαπιστευτήρια συγκεντρώνονται σε μεγάλο βαθμό στον κοινωνικό πυλώνα, παραμελώντας την περιβαλλοντική διάσταση.

Στο μεταξύ, το ήμισυ των 250 μεγαλύτερων εταιρειών της λίστας Fortune Global 500 δεν διαθέτουν εκπροσώπηση σε επίπεδο ηγεσίας σε θέματα βιωσιμότητας, ενώ τα δύο τρίτα των εταιρειών του δείκτη NASDAQ δεν έχουν ένα μέλος του διοικητικού συμβουλίου τους ή της ηγετικής τους ομάδας ως αποκλειστικά υπεύθυνο για θέματα βιωσιμότητας.

Για να γίνει περισσότερο αντιληπτό το ζήτημα, αξίζει να αναφερθεί ότι, κατ'αναλογία, καμία μεγάλη πολυεθνική δε θα επέλεγε έναν μη ειδικό για να διαχειριστεί το ταμείο ή τη νομική συμμόρφωση της. Ούτε κάποιος που υπηρετεί σε αυτές τις βασικές θέσεις θα επιτελούσε και άλλα καθήκοντα παράλληλα.

Η ύπαρξη εξειδικευμένων στελεχών σε θέματα βιωσιμότητας δεν είναι ζήτημα οικονομικό, επενδυτικών σχέσεων, επικοινωνιών ή ακόμη και αξιολόγησης κινδύνου. Πρόκειται για την οικοδόμηση ενός συστήματος έρευνας, βασισμένου σε επιστημονικές αρχές, το οποίο στη συνέχεια καθοδηγεί τις επιχειρηματικές αξίες και τη λήψη αποφάσεων. Αυτό απαιτεί ειδικούς που ξέρουν γιατί μιλούν και ξέρουν τι κάνουν. Χωρίς βασική επιστημονική ικανότητα, δεν θα τεθούν καν οι σωστές ερωτήσεις.

Η έλλειψη των απαραίτητων στελεχών σε επίπεδο οργανισμού σημαίνει στροφή σε εξωτερικούς συμβούλους, οι οποίοι συχνά δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας παρά επιδιώκουν θεμελιώδεις αλλαγές στο επιχειρηματικό μοντέλο.

Η ανάθεση των οποιονδήποτε διαδικασιών μετασχηματισμού με στόχο τη βιωσιμότητα σε εξωτερικούς εμπειρογνώμονες με μεγάλη εξειδίκευση σε ειδικά θέματα όπως, για παράδειγμα, το κλίμα ή συμβούλους που εξειδικεύονται στις πράσινες επενδύσεις, οδηγεί σε λύσεις που δεν αφορούν ουσιαστικές μεταβολές των συνήθων επιχειρησιακών διαδικασιών. Συχνά, υπάρχει και συμμόρφωση με άνωθεν εντολές για την κατά παραγγελία σύνταξη αναφορών ESG ή φιλόδοξες –και ακόμη και μη ρεαλιστικές– εταιρικές δεσμεύσεις σχετικά με τη μείωση ή την εξάλειψη των εκπομπών άνθρακα. Αυτές οι λύσεις παρουσιάζονται ως επιχειρηματικές ευκαιρίες για να διασφαλίσουν τη συναίνεση της διοίκησης, αποκλείοντας έτσι την ειλικρινή έρευνα και την καινοτομία.

Σε πολλές εταιρείες, οι προσπάθειες προς τη βιωσιμότητα καταναλώνουν πόρους χωρίς ουσιαστικό αντίκρυσμα και χωρίς να περιορίζονται οι κοινωνικο-οικονομικές επιπτώσεις  ή να υπάρχει επένδυση σε στελέχη που θα μπορούσαν να μεταβάλλουν την υπάρχουσα επιχειρηματική νοοτροπία.

Στη βάση αυτή, οι επιχειρήσεις είναι αναγκαίο να επαναπροσδιορίσουν τη στάση τους απέναντι σε: (α) ανάγκες των καταναλωτών και των ρυθμιστικών αρχών και (β) κοινωνικές αξίες. Συνεπώς, ένα σημαντικό μέρος του εργατικού τους δυναμικού θα πρέπει να έχει την ευκαιρία να αποκτήσει γνώση για τα βασικά ζητήματα, να συνειδητοποιήσει πώς οι λειτουργίες της εταιρείας τους επηρεάζουν την κοινωνία και να του επιτραπεί να ασχοληθεί με την εξεύρεση λύσεων.

Η εκπαίδευση σχετικά με τη βιωσιμότητα και την αειφορία δε θα πρέπει να αντιμετωπίζεται αποκλειστικά από τη σκοπιά της συμμόρφωσης σε κανόνες ή να αποτελεί αποκλειστικά αντικείμενο μιας καθορισμένης μικρής ομάδας εμπειρογνωμόνων αειφορίας, αλλά πρέπει να θεωρείται ως μια ευκαιρία για την οικοδόμηση δεξιοτήτων που θα επιτρέψει στους εργαζόμενους να ενεργούν σε όλη την αξιακή αλυσίδα και να καινοτομούν. Απαιτείται μια ελάχιστη κρίσιμη μάζα εργαζομένων τέτοιας κατάρτισης για να επηρεάσει τη λήψη αποφάσεων σε όλη την εταιρεία σε καθημερινή βάση και να οδηγήσει στο μετασχηματισμό της συνολικής κουλτούρας και των πρακτικών.

Επίσης οι εταιρείες πρέπει να προσλάβουν επιστήμονες και τεχνικούς εμπειρογνώμονες για να ηγηθούν των προσπαθειών τους προς τη βιωσιμότητα και να είναι σίγουρες ότι μπορούν να μετασχηματίσουν πλήρως το επιχειρηματικό μοντέλο και να καινοτομήσουν.

Τέλος, πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι όπως και ο οικονομικός διευθυντής ή ο διευθύνων σύμβουλος μιας εταιρείας, έτσι και ο επικεφαλής της βιωσιμότητας σε μια εταιρεία πρέπει να διαθέτει τις απαραίτητες γνώσεις καθώς και την αυτονομία και εξουσία, για να κάνει τη δουλειά του. Ο ρόλος είναι πολύ σημαντικός για να ανατεθεί σε έναν ανώτερο διευθυντή χωρίς εμπειρία ή εξειδίκευση ή σε κάποιον που υπηρετεί ταυτόχρονα πολλούς ρόλους.

Είναι σαφές ότι χωρίς τη δέσμευση για ευρεία ανάπτυξη σχετικών δεξιοτήτων σε όλο το εύρος ενός οργανισμού, η συζήτηση για τη βιωσιμότητα που έχει, καιρό τώρα, ανοίξει για τον επιχειρηματικό κόσμο θα παραμείνει ακριβώς αυτό, μία συζήτηση.

Με πληροφορίες από forbes.com

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ RAWMATHUB.GR