Γράφει ο Μανούσος Πετρακάκης, Μηχανικός Μεταλλείων-Μεταλλουργός Μηχανικός ΕΜΠ και μπαμπάς του Πέτρου Πετρακάκη, 23 χρόνων, ΑΜΕΑ με ΚΕΠΑ 67% δια βίου, υψηλής λειτουργικότητας.
Είμαστε άνθρωποι της Μεταλλείας στην Ελλάδα και κατ'επέκταση του κόσμου, της παλιάς γενιάς πια, συνταξιούχοι οι περισσότεροι, κάποιοι ήδη λείπουν από δίπλα μας και οι υπόλοιποι ευελπιστούμε να παραμείνουμε ενεργοί ως ΜΜΜΜ και ως άνθρωποι. Όσο μπορούμε.
Από τη χρονιά μου στο Μετσόβιο, εισαχθέντες το 1979, 46 τον αριθμό, καμιά δεκαριά εξασκήσαμε την Μεταλλεία σε ορυχεία και υπόγεια, μακριά από την Αθήνα και τις οικογένειες μας, όμως γνωρίζοντας τους πραγματικούς λατόμους και μεταλλωρύχους. Ανθρώπους σκληροτράχηλους και ταλαιπωρημένους που με τη γνώση τους και την καλοσύνη τους μας βοήθησαν ως νέους μηχανικούς να ανταπεξέλθουμε (μη γνωρίζοντας στην αρχή ούτε καν τι είναι το παξιμάδι) και να φθιάξουμε την καριέρα μας που οδήγησε πολλούς από εμάς σε μια σεβαστή και προσοδοφόρα παρουσία στον κλάδο μας.
Τα χρόνια εκείνα, που δεν υπήρχε παρά μια μικρή μόνο γυναικεία παρουσία στον κλάδο, πάντα υπήρχε η πατριαρχία, η οικογενειοκρατία, ακόμα και στις μεγάλες εταιρείες του κλάδου και φυσικά δεν ευδοκιμούσε ούτε η διαφορετικότητα ούτε υπήρχε η έννοια του μετανάστη στο χώρο.
Σήμερα πια όλα έχουν αλλάξει και όσοι από εμάς είχαν την τύχη να ταξιδέψουμε και να εργαστούμε στο εξωτερικό, είδαμε ότι ο μικρόκοσμος μας πρέπει να αλλάξει και να σεβόμαστε όλους τους συνανθρώπους και συνεργάτες μας, όποια και αν είναι τα χαρακτηριστικά τους.
Έχουμε δει τα τελευταία χρόνια όλη την προσπάθεια για αυτό. Εταιρική κοινωνική ευθύνη, CSR, απολογισμούς εταιρειών, σεμινάρια, συνέδρια, παρουσιάσεις, βραβεύσεις, ratings, συμπερίληψη, διαφορετικότητα, NGO's, κ.λπ.
Όλα αυτά καλά για αρχή. Στο «δια ταύτα» όμως, δεν έχουμε δει πολλά πράγματα. Γίνονται κάποιες προσπάθειες από την Πολιτεία, όμως το τέρας της Γραφειοκρατίας και οι εναλλαγές πολιτικών και προσώπων δεν αφήνουν τα πράγματα να εξελιχθούν γρήγορα. Υπάρχουν και σημαντικές ιδιωτικές προσπάθειες, και θέλω να τονίσω την υπέροχη προσπάθεια του Δ. Παπανικολάου για τους ανθρώπους του φάσματος και την ένταξη τους στην κοινωνία, και όχι να είναι οι «τρελλοί», «σίφουνες», «σακάτηδες», «καθυστερημένοι» της εποχής της παλιάς και όχι μόνο, απόκληροι της ζωής που δεν πρόλαβαν να ζήσουν.
Όταν έχεις κάποιον στην οικογένεια σου «διαφορετικό» τότε καταλαβαίνεις όλα αυτά που λέω. Βλέπεις την προσπάθεια του «ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ», τον αγώνα του να βρει αυτά που δικαιούται σαν ένας από εμάς και να ζήσει αυτό που του αναλογεί.
Και όταν αυτό το επικοινωνήσεις, τότε βλέπεις πόσοι συνάνθρωποι μας είναι μέσα σε αυτό, είτε οι ίδιοι είτε οι οικογένειες τους. Και είμαστε πολλοί. Και πρέπει να κάνουμε κάτι σοβαρό για αυτό. Ο καθένας αυτό που μπορεί και που του αναλογεί. Και κυρίως όλοι αυτοί που διαφημίζουν ότι έχουν τις πολιτικές και τις διαδικασίες και κάνουν πολλά. Και πρέπει όλοι αυτοί να ελέγχονται και να επιβραβεύονται αν τα ακολουθούν.
Ο Μανούσος και ο Πέτρος Πετρακάκης
Θα σας αναφέρω τη δικιά μου εμπειρία: Αφού απογοητεύτηκα από γνωστούς-ΙΕΚ-Κράτος-Ιδρύματα-εταρείες μεγάλες για να βοηθήσουν, στράφηκα στο αγαπημένο μας LinkedIn και διαβάστε τις δύο μου δημοσιεύσεις:
- Παρακαλούμε για την βοήθεια όλων σας για ένα θέμα που αν και έχει ευαισθητοποιήσει σε σημαντικό βαθμό μεγάλο μέρος της κοινωνίας, το ζήτημα της διαφορετικότητας , στην πράξη δυστυχώς δεν ισχύει. Ένας από αυτούς τους διαφορετικούς είναι και ο γιος μου, ΠΕΤΡΑΚΑΚΗΣ ΠΕΤΡΟΣ, 23 χρόνων, ΑΜΕΑ με ΚΕΠΑ 67% δια βίου υψηλής λειτουργικότητας, απαλλαγή από τον στρατό, τελειόφοιτος ΔΙΕΚ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΝΟΔΟΣ, κάτοχος Proficiency και γνώση Ιταλικών, με ενδιαφέροντα και γνώσεις σε θέατρο-κινηματογράφο-όπερα, ψάχνει είτε για την εξάμηνη υποχρεωτική πρακτική του, είτε για μια έντιμη και αξιοπρεπή εργασία. Την χρειάζεται για να σταθεί στα πόδια του μόνος του και να ζήσει σαν όλους μας. Δυστυχώς, όπου έχουμε απευθυνθεί, δεν υπάρχει καμμία ανταπόκριση. Κανείς δε θέλει το βάρος της διαφορετικότητας. Ούτε καν για την πρακτική του, για να πάρει το πτυχίο του. Σας ευχαριστούμε πολύ.
- Πριν 40 ημέρες ανέβασα αυτήν την έκκληση για την βοήθεια σας στο να βρει ο Πέτρος, ένας νέος συνάνθρωπος μας ΑΜΕΑ, πρακτική άσκηση ή απασχόληση. Είχα 6800 impressions, 31 reposts, 50 αντιδράσεις και φαντάζομαι πολύ συμπάθεια. Στο δια ταύτα: προς τιμή τους, μια Ιταλίδα (άγνωστη σε εμένα), δύο φίλοι που δουλεύουν σε μεγάλες εταιρείες και ένα πολιτικό πρόσωπο που είδαν τη δημοσίευση προσπάθησαν μάταια να βοηθήσουν και τους ευχαριστώ πολύ. Τελικά, μέσω μιας φίλης-άγγελος, ο Πέτρος ξεκινάει την πρακτική του τη Δευτέρα στην ZEUS INTERNATIONAL HOTELS AND RESORTS σε ένα ξενοδοχείο στην Αθήνα. Θέλω να τους ευχαριστήσω από καρδιάς για την ευκαιρία που του δίνουν, την αγάπη που τον περιέβαλαν, χωρίς να τον γνωρίζουν και την εν γένει συμπεριφορά τους απέναντι του. ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ.
ΕΛΠΙΖΩ ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΤΕΙΤΕ, ΝΑ ΤΑ ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΘΕΙΤΕ. ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ.
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΑΣ.
(στη φωτογραφία εξωφύλλου διακρίνεται η Πετρακάκη Σοφία-Σουλτάνα, κόρη του Μανούσου και διαχειρίστρια της MP ADVISORS IKE., και η εκπρόσωπος της ΜΚΟ Generation 2.0 for Rights, Equality & Diversity, η οποία διαχειρίζεται τη χάρτα της διαφορετικότητας)
Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή ή αναδημοσίευση, μερική ή ολική, του εν λόγω περιεχομένου. Το RAWMATHUB.GR διατηρεί το αποκλειστικό δικαίωμα δημοσίευσης και παροχής αδειών αναδημοσίευσης κατόπιν έγγραφης άδειας, επιφυλασσόμενο για την άσκηση κάθε νόμιμου δικαιώματος του. Εφόσον επιθυμείτε να χρησιμοποιήσετε το περιεχόμενο, παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας στο
