Το ζήτημα της εκπαίδευσης στις κατασκευές έθιξε, μιλώντας στη διάρκεια του Coating Forum 2023, ο Διευθυντής έρευνας, ανάπτυξης και τεχνικής υποστήριξης της Isomat, Κωνσταντίνος Ασλάνης. Όπως χαρακτηριστικά επισήμανε, ο τομέας των κατασκευών στην Ελλάδα μετά την πανδημία, με την ενεργειακή και την κλιματική κρίση παρούσες, παρουσιάζει ανάπτυξη, όμως αρχίζει να διαφαίνεται το ότι δεν υπάρχει κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό. Συνεπώς, ο τομέας θα πρέπει να γίνει, άμεσα μάλιστα, πιο ελκυστικός.
Η ISOMAT συμμετείχε και φέτος, ως Gold Sponsor, στο Coating Forum 2023, με τον Κωνσταντίνο Ασλάνη να είναι, ως ειδήμονας, ένας από τους κεντρικούς ομιλητές του συνεδρίου. Στο συνέδριο συμμετείχαν πολλοί καταξιωμένοι επαγγελματίες του κλάδου, όπως επίσης επιστήμονες, ακαδημαϊκοί και ερευνητικά εργαστήρια. Το ενδιαφέρον των ομιλιών και των συζητήσεων στράφηκε γύρω από τις τελευταίες εξελίξεις στον κλάδο της βιομηχανίας των χρωμάτων και των δομικών υλικών, όπως επίσης και γύρω από τις νέες τεχνολογίες, τη βιώσιμη ανάπτυξη και τους σχετικούς κανονισμούς.
Στο πλαίσιο της ομιλίας του, ο Κωνσταντίνος Ασλάνης ανέφερε χαρακτηριστικά: «Ο εφαρμοστής, ο τεχνίτης, είναι στο επίκεντρο. Είναι κομμάτι και συνοδοιπόρος μας, είναι αυτός που θα φέρει ό,τι παράγουμε, ό,τι πιστοποιούμε, ό,τι ελέγχουμε, στο σημείο που πρέπει ώστε να επιτελέσει τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε. Ένα μέτριο υλικό, εφαρμοσμένο από έναν καλό τεχνίτη, έχει ένα μέτριο αποτέλεσμα. Ένα καλό υλικό, εφαρμοσμένο από έναν κακό, μη ενημερωμένο, τεχνίτη έχει κακό αποτέλεσμα».
Τι πρέπει να περιλαμβάνει η εκπαίδευση των τεχνιτών
Πώς, λοιπόν, οι εταιρείες δομικών υλικών οφείλουν να αντιμετωπίζουν την εκπαίδευση του τεχνικού προσωπικού; «Επί του παρόντος, ο μεγάλος όγκος των τεχνιτών στην Ελλάδα είναι εμπειροτέχνες, χωρίς συστηματική εκπαίδευση, χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα (άρα χωρίς κίνητρο) και, βέβαια, χωρίς υποχρεώσεις. Χρειάζεται να εκπαιδευτούν άνθρωποι τεχνικά, θεωρητικά και πρακτικά, ώστε να γνωρίζουν το πρόβλημα, να επιλέγουν την βέλτιστη από μία σειρά διαφοροποιημένων λύσεων και να κάνουν και σωστή εφαρμογή ώστε το αποτέλεσμα να μην προδώσει τον παραγωγό ή τον καταναλωτή. Φυσικά, οι τεχνίτες θα πρέπει και να έχουν τη δυνατότητα να ενημερώνονται για καινοτομίες του κλάδου και να φέρνουν σε εμάς, τη βιομηχανία, προτάσεις για νέα υλικά και νέες τεχνολογίες μέσω των αναγκών τους», εξήγησε ο Κωνσταντίνος Ασλάνης.
Σοφία στη διαχείριση, ευκαιρία εκπαίδευσης τα μεγάλα έργα
Ο Κωνσταντίνος Ασλάνης ξεκαθάρισε πως είναι σημαντικό το μεταβατικό στάδιο. «Αυτό το τεράστιο δυναμικό εμπειροτεχνών δεν έχουμε ούτε το δικαίωμα ούτε τη δυνατότητα να το βάλουμε στην άκρη για να το αντικαταστήσουμε με ένα νέο, εκπαιδευμένο δυναμικό. Απαιτεί, λοιπόν, σοφία η διαχείριση του υπάρχοντος δυναμικού και προοπτική για να δημιουργήσουμε κάτι καινούργιο. Αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο. Πάντως, θεωρώ ότι τα μεγάλα έργα και η εξέλιξη τους θα ήταν μια ευκαιρία για να απασχοληθούν εκπαιδευμένοι άνθρωποι που θα έχουν πιστοποιήσεις και κάποιοι εμπειροτέχνες που θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν μια μορφή πιστοποίησης μέσα από ελέγχους ώστε, σταδιακά, να ξεκινήσουμε να δημιουργούμε ένα νέο δυναμικό. Αυτή τη στιγμή, ωστόσο, δεν υπάρχει τίποτα. Ως βιομηχανία δομικών υλικών, μπορούμε να μπούμε κάτω από οποιαδήποτε ομπρέλα εκπαίδευσης που θα δώσει τη δυνατότητα να ελεγχθούν και να πιστοποιηθούν τεχνίτες μέσα από επιλεγμένα προγράμματα σπουδών (αφού πρώτα χαρτογραφηθεί η κατάσταση) και θα δώσουν ευκαιρίες στις εταιρείες να πάρουν στα χέρια τους ένα δυναμικό έτοιμο και πιστοποιημένο».
Μία νέα γενιά εκπαιδευμένων εφαρμοστών
Καταλήγοντας, ο Κωνσταντίνος Ασλάνης αναφέρθηκε στην επόμενη μέρα. Τι περιλαμβάνει αυτή; «Τη δημιουργία μιας νέας γενιάς εφαρμοστών, οι οποίοι θα έχουν τη δυνατότητα να κάνουν πράγματα, θα αντιλαμβάνονται, θα είναι εκπαιδευμένοι, θα μιλούν σε άλλο επίπεδο, θα μπορεί κανείς να τους αναθέσει και να περιμένει πράγματα, ενώ θα μας δώσουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε έναν οργανωμένο μηχανισμό ελέγχου γιατί, πλέον, θα έχουν δικαιώματα, συνεπώς θα μπορούμε να ζητούμε και υποχρεώσεις. Τέλος, θα βοηθήσουν στην εξέλιξη του κατασκευαστικού τοπίου στην Ελλάδα. Παρατηρούμε μια τεχνολογική ανάπτυξη στις κατασκευές (κάπου στο βάθος αχνοφαίνεται και η τεχνητή νοημοσύνη), που προχωρά πάρα πολύ μπροστά, δε μπορούμε να την παρακολουθήσουμε με τα δεδομένα που έχουμε. Πρέπει να αλλάξουν κάποια πράγματα. Τέλος, μια τέτοια ομάδα εκπαιδευμένων ανθρώπων θα έδινε σε εμάς, τη βιομηχανία, τη δυνατότητα να επικοινωνήσουμε πιο εύκολα, να περιμένουμε πράγματα, να μας δίνουν και να παίρνουμε ώστε αυτή η ζύμωση να φέρει καινούργια προϊόντα και καινούργιες τεχνολογίες».
