Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα εξακολουθούν να είναι σπάνια στο Tamarack, την ελώδη περιοχή της κεντρικής Minnesota, όπου είναι πιο συνηθισμένο να συναντήσει κάποιος ένα κοπάδι από άγριες γαλοπούλες στους επαρχιακούς δρόμους, παρά ένα ηλεκτροκίνητο Nissan Leaf.
Ωστόσο η περιοχή θα μπορούσε να έχει τεράστιο αντίκτυπο στη μετάβαση της Αμερικής σε οχήματα μηδενικών εκπομπών ρύπων. Το Tamarack, που βρίσκεται πάνω από ένα τεράστιο κοίτασμα νικελίου που χρησιμοποιείται για την τροφοδοσία ηλεκτρικών αυτοκινήτων, αποτελεί μια μελέτη περίπτωσης για το εάν η αυτοκινητοβιομηχανία μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή από πλευράς κλιματικής αλλαγής, προμηθευόμενη τεράστιες ποσότητες πρώτων υλών για μπαταρίες, από εγχώριες πηγές και με βιώσιμο τρόπο.
Το πακέτο για το κλίμα που υπέγραψε πρόσφατα ο Πρόεδρος Biden δίνει νέα ώθηση σε εταιρείες όπως η Talon Metals, που προσπαθεί να πείσει την τοπική κοινότητα ότι μπορεί να εξάγει χιλιάδες τόνους νικελίου, χωρίς να προκαλέσει περιβαλλοντικά προβλήματα. Η νομοθεσία περιλαμβάνει εκπτώσεις φόρου δισεκατομμυρίων δολαρίων που διατίθενται μόνο σε αγοραστές ηλεκτρικών αυτοκινήτων, κατασκευασμένων με εξαρτήματα από τις ΗΠΑ ή έναν περιορισμένο αριθμό φιλικά προσκείμενων κρατών.
Επί του παρόντος, λίγα μοντέλα αυτοκινήτων θα πληρούσαν ακόμη και τις ελάχιστες προδιαγραφές για τη λήψη αυτών των φορολογικών ελαφρύνσεων. Το νομοθετικό πακέτο για το κλίμα θα ωθήσει τις αυτοκινητοβιομηχανίες να διορθώσουν τις σημαντικές ανισορροπίες στις αλυσίδες εφοδιασμού τους και να αντιμετωπίσουν τον τρομακτικό έλεγχο που διατηρεί η Κίνα και άλλα κράτη πάνω σε ορυκτά που είναι ζωτικής σημασίας για την κλιμάκωση της παραγωγής ηλεκτρικών οχημάτων.
Ωστόσο, εταιρείες όπως η Talon Metals, που στοχεύει να ξεκινήσει εξορυκτικές δραστηριότητες στο Tamarack, αντιμετωπίζουν μεγάλα εμπόδια. Οι Αμερικανοί εδώ και καιρό αρκούνται στην ανάθεση της εξόρυξης, και της συνεπαγόμενης μόλυνσης του νερού και του αέρα, σε ξένα κράτη. «Η ιστορία με αυτούς τους τύπους ορυχείων είναι πολύ παλιά στις ΗΠΑ», είπε ο Tom Anderson, του οποίου η οικογένεια έχει ιδιοκτησία στο Tamarack από τότε που ο προπάππους του έχτισε ένα σπίτι, τρία μίλια από το προτεινόμενο ορυχείο, το 1896. «Θα μπορούσαν να μειώσουν τις επιπτώσεις αν ξόδευαν αρκετά χρήματα, αλλά κανείς δεν το έκανε ποτέ αυτό».
Ως ένα επιπλέον δεδομένο στην πρόκληση που αντιμετωπίζει η Talon -και οι εξορυκτικές εταιρίες σε όλη την Αμερική- είναι οι ανησυχίες από κοινότητες αυτοχθόνων ότι τα έργα θα μολύνουν παρθένα εδάφη. «Αυτή η περιοχή είναι πολύ σημαντική για να την αφήσουμε στην τύχη της», δήλωσε η Jean Skinaway-Lawrence, πρόεδρος του Sandy Lake Band της φυλής αυτοχθόνων Chippewa του Mississippi.
Συγχρόνως, υπάρχει ένας εντεινόμενος γρίφος για τους ακτιβιστές για το κλίμα: η επίτευξη των φιλόδοξων στόχων για μείωση των εκπομπών άνθρακα στις μεταφορές, εξαρτάται από τη γρήγορη έγκριση μεγάλων, επεμβατικών, έργων εξόρυξης, στα οποία οι περιβαλλοντολόγοι έχουν κάθε λόγο να αντιταχθούν. Οι εταιρείες εξόρυξης προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τα χρονοδιαγράμματα για την ενεργειακή μετάβαση προς όφελός τους, υποσχόμενοι σε περιβαλλοντικές ομάδες και αυτόχθονες ότι τα έργα θα προχωρήσουν έχοντας λάβει υπόψιν τις ανησυχίες των τοπικών κοινοτήτων.
«Αυτό δε θα είναι ένα κλασικό ορυχείο», λέει ο Brian Goldner, ο οποίος ηγείται της μεταλλευτικής έρευνας της Talon, η οποία έχει συμβόλαιο να παρέχει 75.000 τόνους νικελίου από τη συγκεκριμένη εκμετάλλευση, στην Tesla. Αυτό θα συμβεί βέβαια εφόσον η Talon μπορεί να επιτύχει παραγωγή το 2026, ακολουθώντας ένα εξοντωτικό χρονοδιάγραμμα. «Υπήρξαν πολλές αλλαγές στην εξόρυξη. Είναι σα να συγκρίνεις τις βαθμολογίες crash test ενός αυτοκινήτου από τη δεκαετία του 1960 με ένα του σήμερα».
Η Talon δεν έχει υποβάλει ακόμη αίτηση για αδειοδότηση αλλά η εταιρεία προωθεί έντονα το έργο από τότε που απέκτησε την Tesla ως μελλοντικό πελάτη. Αυτή τη στιγμή, η Talon εκτελεί εκτεταμένες εργασίες μεταλλευτικής έρευνας στην περιοχή. Είναι η πρώτη συμφωνία νικελίου της Tesla στις ΗΠΑ, η οποία υπογράφηκε αφού ο διευθύνων σύμβουλος της Tesla, Elon Musk, ζήτησε από τις αμερικανικές εταιρείες να εξορύξουν νικέλιο υποσχόμενος ένα μεγάλο συμβόλαιο σε κάθε εταιρεία που θα μπορούσε να το κάνει με βιώσιμο τρόπο. Οι ΗΠΑ διαθέτουν μόνο ένα ορυχείο νικελίου, στο Michigan, το οποίο αναμένεται να τερματίσει τη λειτουργία του το 2025.
Τα στελέχη της Talon επιμένουν ότι οι ντόπιοι θα έχουν λόγο στην κατασκευή του ορυχείου, στις προσλήψεις προσωπικού αλλά και στο ποιες επενδύσεις με κοινωνικό αποτύπωμα θα κάνει η Talon στην κοινότητα. Το ορυχείο θα φτάσει σε βάθος τα 600m περίπου, αλλά οι εργασίες θα είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου υπόγειες, με λίγα μόνο κτίρια και εξοπλισμό που θα καταλαμβάνουν μια μικρή έκταση 60 στρεμμάτων στην επιφάνεια.
«Όλοι όσοι ζουν σε αυτήν την περιοχή, συμπεριλαμβανομένων των εργαζομένων μας που ζουν εδώ, θέλουν να προστατεύσουν το περιβάλλον», δήλωσε ο Todd Malan, επικεφαλής δημοσίων υποθέσεων και στρατηγικής για το κλίμα της Talon. «Θέλουμε οι άνθρωποι να έρθουν και να εκφράσουν τις ανησυχίες τους, ώστε όταν προκύψει ο τελικός σχεδιασμός, να δείξουμε ότι συζητήσαμε μαζί τους με ουσιαστικό τρόπο, ακόμα κι αν αυτό μας κοστίσει χρήματα».
Ο Malan μιλάει για εξελιγμένες τεχνολογίες επεξεργασίας νερού του ορυχείου και σύγχρονες τεχνολογίες φιλτραρίσματος του αέρα και αποθήκευσης της τοξικής σκόνης, με σκοπό να μην προκαλούνται αρνητικές επιπτώσεις στην κοινότητα. Η εξόρυξη θα προχωρήσει με «χειρουργικές» τεχνικές που περιορίζουν τη διατάραξη του εδάφους, είπε. Η Talon σκοπεύει επίσης να συνδυάσει την εξόρυξη της με ένα έργο για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, αποθηκεύοντας τεράστιες ποσότητες άνθρακα - πιθανώς απευθείας από τον αέρα (DAC, Direct Air Capture) με χρήση εξοπλισμού σύγχρονης τεχνολογίας - μέσα σε πορώδη βράχο εντός του ορυχείου.
Η εταιρεία έχει εξασφαλίσει επιχορήγηση 2,2 εκατ. δολαρίων από το Υπουργείο Ενέργειας για την κατασκευή του έργου δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα.
Ωστόσο η Talon δεν έχει ακόμη κερδίσει τους πάντες στην κοινότητα. Παρόλο που οι τοπικοί πολιτικοί ηγέτες επαναλαμβάνουν με ενθουσιασμό τα επιχειρήματα της Talon - και πολλοί στην περιοχή χαιρετίζουν τις εκατοντάδες καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας που θα έφερνε το ορυχείο - η μακρά ιστορία της εξόρυξης θειούχων μεταλλευμάτων που μολύνει τις αμερικανικές λίμνες και ποτάμια, κάνει ορισμένους στην κοινότητα να ρωτούν γιατί αυτό το έργο πρέπει να κατασκευαστεί σε αυτή την περιοχή.
«Ακόμη και στα καλύτερά της, η εξόρυξη μπορεί να είναι ενοχλητική και παρεμβατική», δήλωσε η Sarah Ladislaw, διευθύνουσα σύμβουλος στο RMI, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού που ασχολείται με θέματα καθαρής ενέργειας. «Οι άνθρωποι θέλουν να μάθουν γιατί πρέπει να γίνει στην κοινότητά τους. Ρωτούν, «Ανακυκλώνουμε όλα τα υλικά που μπορούμε; Κάνουμε όλα τα πράγματα που πρέπει να γίνουν, ώστε να μην έχουμε απλώς εξόρυξη;». Όταν κοιτάς γύρω σου, η απάντηση είναι συχνά ότι δεν κάνουμε ό,τι μπορούμε».
Ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας (ΙΕΑ) προειδοποίησε πρόσφατα ότι οι αλυσίδες εφοδιασμού μπαταριών και ορυκτών θα πρέπει να επεκταθούν με δεκαπλασιασμό του μεγέθους τους την επόμενη δεκαετία για να επιτύχουν τους παγκόσμιους στόχους για εξηλεκτρισμό του στόλου των μεταφορών. Ο οργανισμός προέτρεψε τους παγκόσμιους ηγέτες να επενδύσουν περισσότερο στην εξόρυξη για να καλύψουν την εξαιρετικά εκτεταμένη ζήτηση από τις αυτοκινητοβιομηχανίες, βάσει των διαθέσιμων προβλέψεων.
Η αγορά λιθίου, για παράδειγμα, αναμένεται να αυξηθεί περισσότερο από 40 φορές έως το 2040, σύμφωνα με τον IEA. Η ζήτηση για νικέλιο, κοβάλτιο και γραφίτη προβλέπεται να αυξηθεί έως και 25 φορές από ό,τι σήμερα. Οι ασταθείς αλυσίδες εφοδιασμού και οι γεωπολιτικές ανησυχίες αυτή τη στιγμή, αφήνουν αυτά τα υλικά ευάλωτα σε έντονες διακυμάνσεις τιμών.
Η Ρωσία ελέγχει περίπου το ένα πέμπτο του παγκόσμιου νικελίου υψηλής ποιότητας - ένα μέταλλο που είναι σε ζήτηση από τις αυτοκινητοβιομηχανίες γιατί συμβάλλει στην επέκταση της εμβέλειας και της ισχύος των μπαταριών - γεγονός που οδήγησε σε σύντομο χρόνο στο διπλασιασμό των τιμών του νικελίου, όταν οι ΗΠΑ και οι ευρωπαϊκές χώρες επέβαλαν κυρώσεις μετά την εισβολή στην Ουκρανία.
Η εκτίναξη της τιμής του λιθίου από 17.000$ ανά τόνο το 2021 στις 78.000$ την άνοιξη του 2022, οδήγησε τον Musk να προβλέψει ότι «η ίδια η Tesla μπορεί να χρειαστεί να εισέλθει στην εξόρυξη και επεξεργασία λιθίου σε εμπορική κλίμακα, εκτός εάν βελτιωθεί το κόστος».
Το κόστος δεν έχει μειωθεί από τότε.
Η τεράστια ζήτηση για αυτά τα μέταλλα οφείλεται όχι μόνο στα εκατομμύρια των ηλεκτρικών αυτοκινήτων που κυκλοφορούν ή πρέπει να κυκλοφορήσουν στην αγορά, αλλά και στο ηλεκτρικό δίκτυο που θα τα τροφοδοτήσει. Το δίκτυο ηλεκτροδότησης χρειάζεται να επεκταθεί ουσιαστικά και ταυτόχρονα να λειτουργεί πολύ πιο «καθαρά» για να επιτύχει τους κλιματικούς στόχους της κυβέρνησης Biden.
Αυτό θα απαιτήσει την παραγωγή χιλιάδων μπαταριών μεγέθους Mack-truck, όπως αυτές που γεμίζουν την αποθήκη μιας εταιρείας που ονομάζεται Kore Power στο Vermont. Η εταιρεία βοηθά τις επιχειρήσεις κοινής ωφελείας να αποθηκεύουν αιολική και ηλιακή ενέργεια, ώστε να μπορεί να τροφοδοτείται πίσω στο δίκτυο σε στιγμές που δεν παράγεται ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές, όπως κατά τη διάρκεια της νύχτας, όταν συνήθως οι οδηγοί φορτίζουν τα οχήματά τους.
«Αυτό είναι κάτι που πολλοί άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν», είπε ο Jay Bellows, πρόεδρος της Kore Power. «Το δίκτυο μεταφοράς ενέργειας δεν έχει σχεδιαστεί για σημαντικά μεγαλύτερη χωρητικότητα από αυτή που μπορεί να αντέξει αυτή τη στιγμή. Όμως, με την ανάπτυξη της αγοράς ηλεκτρικών οχημάτων, θα χρειαστεί να παράγουμε διπλάσια ηλεκτρική ενέργεια από αυτήν που παράγουμε σήμερα».
Η αδειοδότηση έργων εξόρυξης που βοηθούν στην παροχή των απαραίτητων μετάλλων μπορεί να διαρκέσει μια δεκαετία. Η εταιρεία Twin Metals έχει ξοδέψει περισσότερα από μισό δισεκατομμύριο δολάρια από το 2010 για να αναπτύξει ένα ορυχείο θειούχου χαλκού κοντά στο Boundary Waters Canoe Area Wilderness στη Minnesota, το οποίο λέει ότι θα παρείχε αρκετό νικέλιο για την κατασκευή 7 εκατομμυρίων μπαταριών ηλεκτρικών οχημάτων.
Ωστόσο, οι περιβαλλοντικοί ακτιβιστές προειδοποίησαν ότι το σχέδιο απειλεί ορισμένα από τα πιο παρθένα εδάφη των ΗΠΑ. Η κυβέρνηση Biden τον Ιανουάριο του 2022 προχώρησε στην ανάκληση της προσωρινής άδειας που είχε εκδοθεί, θέτοντας σε κίνδυνο το έργο.
Τα σχέδια για ένα τεράστιο ορυχείο λιθίου σε μια απομακρυσμένη περιοχή της Βόρειας Nevada, γνωστή ως Thacker Pass, τίθενται σε κίνδυνο από νομικές προκλήσεις που τίθενται από μια συμμαχία αυτοχθόνων φυλών και κτηνοτρόφων που λένε ότι το ορυχείο θα καταστρέψει κρίσιμους βιότοπους. Οι ακτιβιστές κατέλαβαν την προτεινόμενη τοποθεσία εξόρυξης για περισσότερο από ένα χρόνο.
Ένα άλλο μεγάλο ορυχείο λιθίου που προτείνεται στη Nevada, βρίσκεται εν μέσω διαμάχης για το φυτικό είδος Tiehm, ένα σπάνιο ενδημικό αγριολούλουδο, το οποίο θα μπορούσε να εξαφανιστεί αν κατασκευαστεί το ορυχείο. Οι κατασκευαστές ενός προτεινόμενου μεγάλου ορυχείου λιθίου στη North Carolina, λένε ότι ακόμα κι αν το έργο τους -και άλλα- λάβουν έγκαιρη έγκριση, θα περάσει αρκετός χρόνος για να υπάρχει αρκετό μέταλλο στην αγορά για να προμηθεύσει όλα τα εργοστάσια μπαταριών που κατασκευάζονται αυτή τη στιγμή στις Ηνωμένες Πολιτείες.
«Όλοι έχουν κάνει δηλώσεις σχετικά με το πόσα ηλεκτρικά οχήματα θα πουλήσουν», δήλωσε ο Keith Phillips, διευθύνων σύμβουλος της Piedmont Lithium. «Αλλά είναι γεγονός ότι μερικά από τα αναπτυσσόμενα εργοστάσια θα είναι άδεια. Δεν θα υπάρχει αρκετό λίθιο, αρκετά γρήγορα».
Πολλά από τα ορυχεία που βρίσκονται σε στάδιο πρότασης στις Ηνωμένες Πολιτείες, παρουσιάζουν σημαντικές προκλήσεις περιβαλλοντικής συμμόρφωσης. Οι οικισμοί αυτοχθόνων Αμερικανών βρίσκονται σε απόσταση 35 μιλίων από το 97% των αποθεμάτων νικελίου της χώρας και το 79% του λιθίου της, σύμφωνα με την MCSI, μια εταιρεία που ερευνά τον επενδυτικό κίνδυνο.
Ταυτόχρονα, ορισμένοι στη βιομηχανία μπαταριών μπερδεύονται βλέποντας ορισμένα έργα να αναβάλλονται για λόγους που θεωρούν ασήμαντους και άσχετους με τις θεμιτές ανησυχίες για την περιβαλλοντική συμμόρφωση σε άλλα προτεινόμενα ορυχεία.
«Χρειαζόμαστε την κυβέρνηση να πει: Σίγουρα, αγαπάμε τα αγριολούλουδα και θα σεβαστούμε τα πρότυπα περιβαλλοντικής και κοινωνικής διακυβέρνησης, γιατί αυτό είναι μέρος της κουλτούρας μας», δήλωσε ο Brian Menell, διευθύνων σύμβουλος της TechMet, μιας επενδυτικής εταιρείας που επενδύει σε μέταλλα τεχνολογικών εφαρμογών. «Αλλά, κάποια στιγμή, πρέπει να πούμε: Θα αναπτύξουμε αυτό το ορυχείο, ακόμα κι αν καταστρέψουμε τον βιότοπο ενός αγριολούλουδου, το οποίο είναι πράγματι εναντίον του περιβάλλοντος. Είναι καλύτερο όμως από το να καταστρέψεις τον κόσμο με την κλιματική αλλαγή που επιφέρουν οι εκπομπές άνθρακα».
Την ίδια στιγμή, οι εταιρείες εξόρυξης προσπαθούν με επιθετικό τρόπο να επανατοποθετηθούν ως «πράσινες» και συζητήσιμες στην προσπάθειά τους να προχωρήσουν τα έργα. Η Talon Metals δεν έχει καν υποβάλει αίτηση για τις άδειες της, αλλά χτίζει συμμαχίες εδώ και μήνες.
Αυτή είναι η μικρή παρηγοριά για την Jean Skinaway-Lawrence και την αδερφή της, Liz Skinaway, που για όλη τους τη ζωή μαζεύουν αυτοφυές άγριο ρύζι σε λίμνες σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων από την τοποθεσία που η Talon θέλει να εξορύξει νικέλιο. Αυτή η περιοχή της Minnesota είναι ένα από τα λίγα μέρη στη χώρα όπου αυτή η καλλιέργεια αναπτύσσεται στην άγρια φύση εδώ και αιώνες και υπήρξε σημαντικό σημείο για τον πολιτισμό και την οικονομία των ντόπιων ιθαγενών.
Οι Skinaways δεν βγάζουν πλέον τα προς το ζην από τη φθίνουσα σοδειά άγριου ρυζιού, αλλά εξακολουθούν να ζουν σε μια λίμνη κοντά στο προτεινόμενο ορυχείο και διατηρούν μια κατασκήνωση για να διδάξουν στους ανθρώπους τεχνικές συγκομιδής με την ελπίδα να διατηρήσουν ζωντανή την παράδοση.
Με πληροφορίες από WashingtonPost.com
