Πώς θα δημιουργήσουμε μια κυκλική οικονομία για τις σπάνιες γαίες

Οι σπάνιες γαίες (Rare Earth Elements, REE) είναι μια βασική ομάδα χημικών στοιχείων που είναι απαραίτητα για να τροφοδοτήσουν την προσπάθεια για καθαρές μηδενικές εκπομπές άνθρακα. Τα ηλιακά panel χρησιμοποιούν νεοδύμιο, δυσπρόσιο και τέρβιο για να μετατρέψουν το ηλιακό φως σε ενέργεια. Οι δίοδοι εκπομπής φωτός (LEDs) εξαρτώνται από το ευρώπιο και το δυσπρόσιο. Το νεοδύμιο και το σαμάριο είναι συστατικά ισχυρών μαγνητών που χρησιμοποιούνται σε ανεμογεννήτριες και ηλεκτρικούς κινητήρες. Όλα αυτά τα χημικά στοιχεία είναι μέρος της ομάδας των 17 «σπανίων γαιών» - οι 15 λανθανίδες στον περιοδικό πίνακα, από το λανθάνιο έως το λουτέτιο, συν το σκάνδιο και το ύττριο.

Η ζήτηση για στοιχεία σπανίων γαιών αυξάνει εκθετικά. Για παράδειγμα, απαιτούνται περίπου 170 κιλά σπανίων γαιών για την παραγωγή ενός μεγαβάτ αιολικής ενέργειας, η οποία είναι αρκετή για να τροφοδοτήσει περίπου 900 σπίτια. Η παγκόσμια ζήτηση για αυτά τα στοιχεία προβλέπεται να πενταπλασιαστεί από περίπου 60.000 τόνους το 2005 σε 315.000 τόνους το 2030.

Ωστόσο, η διαθεσιμότητα τους είναι περιορισμένη. Η Κίνα, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία ελέγχουν το 56% των παγκόσμιων αποθεμάτων σπανίων γαιών και το 76% της παραγωγής επεξεργασμένων προϊόντων. Για περισσότερο από μια δεκαετία, η γεωπολιτική, ο απόηχος της πανδημίας COVID-19 και τώρα ο πόλεμος στην Ουκρανία, έχουν διαταράξει τις παγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες και έχουν καταστήσει τις τιμές ασταθείς. Το 2020 και το 2021, οι τιμές ορισμένων σπάνιων γαιών τριπλασιάστηκαν ή πενταπλασιάστηκαν μετά από σχεδόν μια δεκαετία σχετικής σταθερότητας.

Επί του παρόντος είναι σε εξέλιξη μια γεωπολιτική κούρσα για τον έλεγχο των σπανίων γαιών και πολλές χώρες προσπαθούν να διατηρήσουν την ολιγοπωλιακή φύση της αγοράς. Στην αγορά των σπανίων γαιών το κέρδος ενός έθνους ή μιας εταιρείας είναι ουσιαστικά οι απώλειες ενός άλλου.

Οι βιομηχανίες στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη αντιμετωπίζουν ελλείψεις σε σπάνιες γαίες, καθώς προσπαθούν να απεξαρτηθούν από την Κίνα και τη Ρωσία για πολιτικούς λόγους. Πολλά κράτη ενισχύουν την εγχώρια εξερεύνηση και εξόρυξη και περιορίζουν τις πηγές εισαγωγών. Για παράδειγμα, το 2022, το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ (DoD) ανέθεσε συμβόλαιο 35 εκατομμυρίων δολαρίων στην MP Materials Corporation, με έδρα το Las Vegas της Nevada, για την επεξεργασία βαρέων στοιχείων σπάνιων γαιών στο εργοστάσιο παραγωγής της εταιρείας στην California. Τον Ιανουάριο του 2023, η κρατική εταιρεία εξόρυξης της Σουηδίας LKAB ανακοίνωσε ότι είχε βρει ένα τεράστιο κοίτασμα σπάνιων γαιών, το οποίο είναι πλέον το μεγαλύτερο στην Ευρώπη.

Οι αγορές των σπανίων γαιών είναι επίσης κατακερματισμένες και αναποτελεσματικές. Αυτά τα χημικά στοιχεία αποτελούν εξειδικευμένα εμπορεύματα, που παράγονται και χρησιμοποιούνται σε μικρές ποσότητες, κυρίως από μικρές και μεσαίες, συνήθως κρατικές επιχειρήσεις και όχι από τους μεγάλους ομίλους, όπως στις περιπτώσεις παραγωγής χάλυβα ή αλουμινίου, για παράδειγμα. Οι σπάνιες γαίες είναι απαραίτητες σε πολλές τεχνολογίες, όπως τα smartphone, ωστόσο η αξία της παγκόσμιας αγοράς τους είναι μόλις το 0,18% αυτής των βασικών προϊόντων αργού πετρελαίου, αποθαρρύνοντας τους επενδυτές. Σε ορισμένα μέρη του κόσμου, όπως η Μιανμάρ, οι σπάνιες γαίες διακινούνται παράνομα.

Ένα άλλο εμπόδιο είναι ότι οι σπάνιες γαίες δεν εξορύσσονται απευθείας, αλλά συνήθως εξάγονται από ορυκτά που είναι υποπροϊόντα άλλων τύπων εξόρυξης, όπως ο βωξίτης και το σιδηρομετάλλευμα. Ωστόσο, πολλά οικονομικά βιώσιμα απόβλητα εξόρυξης που θα μπορούσαν να παρέχουν σπάνιες γαίες, παραμένουν ανεπεξέργαστα. Η αλυσίδα αξίας των σπάνιων γαιών καταναλώνει τεράστιες ποσότητες ενέργειας και νερού και απελευθερώνει ρύπους και εκπομπές άνθρακα. Η επεξεργασία ενός κιλού οξειδίου σπανίων γαιών, παράγει 40 - 110 κιλά ισοδύναμου διοξειδίου του άνθρακα. Η επεξεργασία ενός τόνου οξειδίου σπανίων γαιών μπορεί να παράγει 1,4 τόνους ραδιενεργών αποβλήτων, 2.000 τόνους αποβλήτων και 1.000 τόνους λυμάτων που περιέχουν βαρέα μέταλλα.

Για να ικανοποιηθεί η αυξανόμενη ζήτηση για σπάνιες γαίες, χωρίς τις δυσμενείς περιβαλλοντικές επιπτώσεις, ολόκληρη η βιομηχανία σπανίων γαιών πρέπει να αλλάξει, κυρίως μέσα από την οικοδόμηση συμμαχιών win-win και μιας παγκόσμιας κυκλικής οικονομίας για τις σπάνιες γαίες. Τρεις προτεραιότητες προς αυτή την κατεύθυνση περιγράφονται ακολούθως.

Επί του παρόντος, μόνο το 1% περίπου των σπανίων γαιών ανακυκλώνεται. Ωστόσο, υπάρχουν σαφή οφέλη από μία ενδεχόμενη αύξηση αυτού του ποσοστού. Η ανακύκλωση νεοδυμίου από μόνιμους μαγνήτες στο τέλος του κύκλου ζωής τους, για παράδειγμα, απαιτεί λιγότερο από το μισό (35%) της ενέργειας που απαιτείται για την εξαγωγή του στοιχείου από μεταλλεύματα και απελευθερώνει λιγότερους ρύπους.

Γιατί όμως υπάρχει τόσο χαμηλός βαθμός ανακύκλωσης; Ο κύριος λόγος είναι ότι δεν υπάρχουν πολιτικές ή προγράμματα για την ανακύκλωση σπανίων γαιών από προϊόντα πουθενά στον κόσμο. Και πολλές συσκευές που περιέχουν σπάνιες γαίες σε σχετικά μεγάλες συγκεντρώσεις, όπως οι μπαταρίες ηλεκτρικών αυτοκινήτων και οι μόνιμοι μαγνήτες σε ανεμογεννήτριες, εξακολουθούν και έχουν άλλες χρήσεις μετά το τέλος του κύκλου ζωής τους. Οι τεχνολογίες ανακύκλωσης σπανίων είναι επίσης μη ώριμες και οικονομικά μη βιώσιμες.

Υπάρχουν ρυθμιστικά προγράμματα και πολιτικές για τη διαχείριση άλλων τύπων πρώτων υλών στο τέλος του κύκλου ζωής των προϊόντων που τις χρησιμοποιούν, τα οποία θα μπορούσαν να προσαρμοστούν για την περίπτωση των σπανίων γαιών. Για παράδειγμα, η Ευρώπη και η Κίνα έχουν νομοθετήσει την υποχρέωση των κατασκευαστών να συλλέγουν τα ηλεκτρονικά απόβλητα. Ωστόσο, ο κύριος στόχος αυτών των πολιτικών είναι η διαχείριση των επικίνδυνων αποβλήτων, όπως ο υδράργυρος, το κάδμιο και ο μόλυβδος, αντί να υποστηρίζονται οι πρακτικές επαναχρησιμοποίησης και ανακύκλωσης των πρώτων υλών στο πλαίσιο μίας κυκλικής οικονομίας. Οι κανονισμοί για τα συλλεγόμενα απόβλητα  δεν καλύπτουν ακόμη τις μπαταρίες ηλεκτρικών οχημάτων και τους μόνιμους μαγνήτες, ακριβώς επειδή δε φέρουν επικίνδυνες πρώτες ύλες.

Οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο θα πρέπει να εισαγάγουν υποχρεωτικές πολιτικές συλλογής για προϊόντα πλούσια σε σπάνιες γαίες και να δημιουργήσουν δίκτυα αδειοδοτημένων εταιρειών ανακύκλωσης για την επεξεργασία προϊόντων που τις περιέχουν. Πρέπει να καθοριστούν και να επιβληθούν υποχρεωτικά ποσοστά ανακύκλωσης ή απαιτήσεις ανακυκλωμένου περιεχομένου σε νέα προϊόντα. Για παράδειγμα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ψήφισε νόμο που απαιτεί το 15% της κατανάλωσης σπανίων γαιών στην Ευρωπαϊκή Ένωση να καλύπτεται από δευτερογενείς πηγές έως το 2030. Θα χρειαστούν, επίσης, παγκόσμιες συμφωνίες για τη συλλογή προϊόντων που περιέχουν σπάνιες γαίες στο τέλος του κύκλου ζωής τους από χώρες που δε διαθέτουν εγκαταστάσεις ανακύκλωσης.

Οι κυβερνήσεις θα πρέπει επίσης να συμφωνήσουν σε ένα παγκόσμιο πρότυπο για την ορθή επισήμανση σχετικών προϊόντων για να βοηθήσουν τους κατασκευαστές και άλλους εμπλεκόμενους να κατανοήσουν τους τύπους και τις ποσότητες σπανίων γαιών σε αυτά προϊόντα. Επιπροσθέτως, θα πρέπει να αναθεωρήσουν την υφιστάμενη νομοθεσία σχετικά με τον ηλεκτρικό και ηλεκτρονικό εξοπλισμό ώστε να συμπεριλάβουν προϊόντα πλούσια σε σπάνιες γαίες, συμπεριλαμβανομένων των μόνιμων μαγνητών και των μπαταριών ηλεκτρικών οχημάτων.

Οι ερευνητές πρέπει να αξιολογήσουν τη σκοπιμότητα και τις επιπτώσεις τέτοιων πολιτικών. Για παράδειγμα, πόσο δύσκολο θα είναι για τις εταιρείες να επιτύχουν έναν εθνικό στόχο ανακύκλωσης της τάξης του 15% χωρίς επιπτώσεις, όπως το να είναι αναγκασμένες να βασίζονται σε δευτερεύουσες πηγές κακής ποιότητας ή περιορισμούς εξαγωγών; Τι θα χρειαζόταν για να επιτύχουν ένα επίπεδο της τάξης του 30%;

Ένα εμπόδιο είναι ότι λίγοι ερευνητές ή παράγοντες του βιομηχανίας γνωρίζουν τις ποσότητες σπανίων γαιών σε συγκεκριμένα προϊόντα ή τα πρότυπα κατανάλωσης συσκευών χαμηλών εκπομπών άνθρακα, συχνά λόγω ζητημάτων εμπιστευτικότητας. Αυτό καθιστά δύσκολο να κρίνουμε πόσοι τόνοι σπανίων γαιών θα μπορούσαν να ανακτηθούν όταν τα προϊόντα φτάσουν στο τέλος της ζωής τους ή το χρονικό πλαίσιο για τη συλλογή τους. Μια πλατφόρμα δεδομένων για την ανταλλαγή εκτιμήσεων σχετικά με τη μελλοντική προμήθεια σπανίων γαιών από δευτερεύουσες πηγές, θα βοηθούσε στην επίλυση αυτού του κενού.

Συγχρόνως, απαιτείται συντονισμός και μειωμένοι δασμοί για αγαθά και υπηρεσίες που σχετίζονται με τις σπάνιες γαίες για να ξεπεραστούν οι παγκόσμιοι εμπορικοί φραγμοί και οι περιορισμοί στις εξαγωγές τους, οι οποίοι έχουν πενταπλασιαστεί από το 2009. Η καλύτερη ευθυγράμμιση του διεθνούς εμπορίου, της βιομηχανικής πολιτικής και των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών (SDGs) θα πρέπει να περιλαμβάνει την κυκλικότητα για τις σπάνιες γαίες σε διεθνές επίπεδο.

Η συμφωνία για τέτοια ζητήματα στην επόμενη συνεδρίαση της G20, στο Νέο Δελχί, για παράδειγμα, τον Σεπτέμβριο του 2023, θα βοηθούσε στη δημιουργία διεθνών αγορών και στην οικοδόμηση οικονομιών κλίμακας για ανακυκλωμένες σπάνιες γαίες και επαναχρησιμοποιούμενα προϊόντα. Θα βοηθούσε επίσης τις χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος να αποκτήσουν πρόσβαση σε σπάνιες γαίες για να επιταχύνουν την ενεργειακή τους μετάβαση και θα βοηθούσε τις κυβερνήσεις να υποστηρίξουν σχέδια πράσινης ανάκαμψης μετά την πανδημία COVID-19 μέσω θεμιτών εμπορικών πρακτικών, τηρώντας παράλληλα τους στόχους στο πλαίσιο του SDG.

Απαιτούνται επενδύσεις σε συστήματα και τεχνολογίες για την παρακολούθηση των σπανίων γαιών κατά τη διάρκεια του κύκλου ζωής τους, τη συλλογή προϊόντων, την αυτοματοποίηση των τεχνολογιών αποσυναρμολόγησης και, τέλος, το διαχωρισμό και την ανάκτηση τους. Είναι αναγκαίο επίσης να αξιοποιηθούν υλικά και καινοτομίες μηχανικής από μια σειρά ερευνητικών προγραμμάτων σχετικά με την ανάπτυξη και βελτίωση της τεχνολογίας βιοεκπλύσεως μικρής κλίμακας (για το φιλτράρισμα μικροσκοπικών ιχνών σπανίων γαιών), έως την υδρομεταλλουργία και τις χημικές μεθόδους που βασίζονται σε διαλύματα για τη συλλογή σπανίων γαιών με φιλικούς προς το περιβάλλον τρόπους. Τέτοιες τεχνολογίες συνήθως επιδεικνύονται σε εργαστήρια και χρειάζονται κλιμάκωση σε βιομηχανική κλίμακα.

Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να εξετάσουν τις φορολογικές εκπτώσεις και τις επιδοτήσεις για τη χρηματοδότηση της έρευνας, της ανάπτυξης και της καινοτομίας για να μειωθεί το κόστος. Οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν κεφάλαια για την ανακύκλωση σπανίων γαιών από συγκεκριμένα προϊόντα, όπως μόνιμοι μαγνήτες από σκληροί δίσκοί, ανεμογεννήτριες και κινητήρες ηλεκτρικών οχημάτων, ηχεία, και εξοπλισμό δορυφορικής επικοινωνίας. Σε ένα θετικό παράδειγμα, η ΕΕ σκοπεύει να κινητοποιήσει έως και 200 ​​εκατομμύρια ευρώ για τη δημιουργία δέκα νέων «Κόμβων Κυκλικότητας» για τη διευκόλυνση της διατομεακής συνεργασίας και την αύξηση της ανάκτησης και ανακύκλωσης πρώτων υλών σε ολόκληρη την ΕΕ.

Οι συμμετέχοντες τέτοιων συμπράξεων δημόσιου - ιδιωτικού τομέα περιλαμβάνουν την εταιρεία Hitachi με έδρα το Τόκιο και κυβερνητικά εργαστήρια όπως το Εθνικό Εργαστήριο Oak Ridge των ΗΠΑ στο Tennessee. Και οι δύο φορείς αξιολογούν επιλογές για την ανακύκλωση μονάδων σκληρού δίσκου που περιέχουν σπάνιες γαίες. Η Google επενδύει επίσης σε αυτές τις επιλογές, τροφοδοτούμενη από εκτιμήσεις ότι η ανάκτηση υλικών από σκληρούς δίσκους στις ΗΠΑ θα μπορούσε τελικά να καλύψει περίπου το 5% της παγκόσμιας ζήτησης (εξαιρουμένης της Κίνας) για μαγνήτες νεοδυμίου. 

Ωστόσο, η κερδοφορία τέτοιων διαδικασιών είναι χαμηλή, λόγω των τιμών των σπάνιων γαιών και της αστάθειας, καθώς και των μικρών ποσοτήτων σπανίων γαιών που χρησιμοποιούνται σε ένα προϊόν. Ένας τυπικός σκληρός δίσκος περιέχει λίγα γραμμάρια σπανίων γαιών, περίπου 1-2% σε ποσοστό βάρους. Οι σπάνιες γαίες υπάρχουν επίσης σε microchip πιστωτικών καρτών, σε προσμίξεις που προστίθενται σε ημιαγωγούς για τη βελτίωση της ηλεκτρικής αγωγιμότητας και σε πρόσθετα καυσίμων. Αν και έχουν αναφερθεί αποτελεσματικότητες ανάκτησης έως και 99,8%, οι χαμηλές ποσότητες καθιστούν την ανάκτηση ασύμφορη. Απαιτείται συνεπώς περισσότερη έρευνα για τη μείωση του κόστους και τη σταθεροποίηση της αγοράς.

Επιπλέον, απαιτούνται πρόσθετοι τρόποι χρηματοδότησης για τη δημιουργία μιας παγκόσμιας κυκλικής οικονομίας σπανίων γαιών. Τα ταμεία για το κλίμα, όπως το Πράσινο Ταμείο για το Κλίμα που ιδρύθηκε στο πλαίσιο της Σύμβασης - Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή για να βοηθήσει τις χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος στην προσαρμογή και τον μετριασμό για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, θα μπορούσαν να διοχετεύσουν ορισμένες επενδύσεις για την ανάκτηση των σπανίων γαιών, ιδιαίτερα στους κλάδους των μεταφορών και των ψηφιακών τεχνολογιών.

Τα προγράμματα πράσινων πόλεων, όπως αυτά που αναπτύχθηκαν από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (EBRD), θα πρέπει να περιλαμβάνουν στο σχεδιασμό τη συλλογή και ανάκτηση σπανίων γαιών από ηλεκτρικά είδη. Οι αναπτυξιακές τράπεζες θα μπορούσαν να προωθήσουν χρηματοοικονομικούς μηχανισμούς σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, σύμφωνα με το Σχέδιο Στόχων του ΟΗΕ του πλαισίου SDG, το οποίο ανακοινώθηκε τον Φεβρουάριο.

Η παρακολούθηση του διεθνούς εμπορίου και των τιμών θα είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της διαφάνειας της αγοράς η οποία θα προσελκύσει περαιτέρω επενδύσεις. Οργανισμοί όπως η Παγκόσμια Ένωση Βιομηχανίας Σπάνιων Γαιών (REIA) θα πρέπει να υποστηρίξουν αυτές τις προσπάθειες με τη δημιουργία, για παράδειγμα, ενός διεθνούς κόμβου γνώσης για την παρακολούθηση και την πρόβλεψη των αποθεμάτων πρωτογενών και δευτερογενών σπανίων γαιών.

Η υποδομή που θα βοηθήσει στον εντοπισμό ποσοτήτων σπανίων γαιών σε επίπεδα μεμονωμένου προϊόντος, θα τονώσει τις δευτερογενείς αγορές και τις πρακτικές κυκλικής οικονομίας μακροπρόθεσμα. Επί του παρόντος, τα ιχνοστοιχεία των σπανίων γαιών δεν αναφέρονται καν στους καταλόγους συστατικών των προϊόντων. Η έρευνα για την ιχνηλασιμότητα, για παράδειγμα χρησιμοποιώντας τεχνολογία blockchain, ένα κατανεμημένο σύστημα διαχείρισης δεδομένων, θα βελτίωνε τη διαχείριση των ροών δεδομένων για προϊόντα που περιέχουν σπάνιες γαίες. Θα χρειαστούν επίσης βάσεις δεδομένων ανοικτής πρόσβασης ή υποστηριζόμενες από τεχνολογία blockchain για την παρακολούθηση αυτών των ροών.

Ακόμη, είναι αναγκαίο να αναπτυχθεί έρευνα σε τεχνολογίες για την ανίχνευση των μοριακών αποτυπωμάτων των σπανίων γαιών σε υλικά. Θα χρειαστούν σχέδια και εργαλεία για τη συντήρηση, λειτουργία, διαχείριση και κοινή χρήση αυτών των κατανεμημένων πλατφορμών μεγάλων δεδομένων σχετικά με τις σπάνιες γαίες. Τέλος, τα πρότυπα του κλάδου θα είναι επίσης κρίσιμα.

Θα χρειαστεί επίσης περαιτέρω έρευνα για το σχεδιασμό νέων επιχειρηματικών μοντέλων και εφοδιαστικών αλυσίδων. Για παράδειγμα, ποιο είναι το βέλτιστο δίκτυο logistics; Πώς μπορούν να κατασκευαστούν ανθεκτικές αλυσίδες εφοδιασμού για σπάνιες γαίες για βασικούς κλάδους υπό διαφορετικές μακροοικονομικές προοπτικές;

Τα επιχειρηματικά μοντέλα θα μπορούσαν να είναι προσοδοφόρα. Τα συστήματα ανίχνευσης μπορούν να επιτρέψουν τη μίσθωση σπανίων γαιών, ένα σύστημα στο οποίο αυτά τα στοιχεία δεν πωλούνται, αλλά εκμισθώνονται για ένα χρονικό διάστημα. Ωστόσο, παραμένουν νομικά, συμβατικά και διαδικαστικά εμπόδια. Μια μεγάλη πρόκληση είναι να καθοριστεί ποιος θα πρέπει να κατέχει τις σπάνιες γαίες, καθώς και οι περιβαλλοντικές παράμετροι σε μια εφοδιαστική αλυσίδα. Θα έπρεπε να είναι οι εξορυκτικές εταιρείες που λειτουργούν συνήθως σε περιοχές χαμηλού εισοδήματος ή οι κατασκευαστές υψηλής προστιθέμενης αξίας που εδρεύουν σε προνομιακές περιοχές; Τι γίνεται αν οι μισθώσεις ανήκουν σε μέρη που είναι διεφθαρμένα; Θα μπορούσε ένας ανακυκλωτής που βρίσκεται μεταξύ τελικού πελάτη και δευτερογενούς αγοράς να μπορεί να διεκδικήσει την κυριότητα;

Οι εταιρείες που αποτελούν τους τελικούς χρήστες των σπανίων γαιών έχουν συμφέρον να διατηρήσουν την κυριότητα των ανακυκλωμένων υλικών. Οι πολιτικές και οι πρακτικές των οργανισμών σε όλες τις μελλοντικές εφοδιαστικές αλυσίδες θα χρειαστούν έρευνα και προσαρμογή, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης υποδομών ανακύκλωσης, χρηματοδότησης, ψηφιακών εργαλείων, ιχνηλασιμότητας και προτύπων ανταλλαγής πληροφοριών.

Η εξέταση μοντέλων παροχής υπηρεσιών και χρηματοδοτικής μίσθωσης για σπάνιες γαίες θα μπορούσε να σημαίνει νέες εμπορικές συμφωνίες, στις οποίες θα πρέπει να εφαρμόζονται τεχνολογίες ανίχνευσης. Οι χώρες που διεξάγουν τη δική τους διαχείριση υλικών, από την εξόρυξη έως και την παραγωγή προϊόντων, ενδέχεται να μπορούν να έχουν εσωτερικά συστήματα, αλλά η συνεργασία με παγκοσμίως χρησιμοποιούμενα συστήματα, θα απαιτούσε προσεκτικά καθορισμένα πρότυπα και συμφωνίες διεθνούς δικαίου.

Η παγκόσμια συνεργασία μπορεί να μην είναι τόσο δύσκολη όσο φανταζόμαστε. Η συνεργασία μεταξύ της Κίνας, της ΕΕ, των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων εθνών θα μπορούσε να ενισχυθεί με την κατασκευή μιας διεθνούς βάσης δεδομένων για τις σπάνιες γαίες με προβλέψεις αναγκών, με την ανάπτυξη ενός πλαισίου θεμιτού εμπορίου σπανίων γαιών, καθώς και άλλων προτύπων. Μια τέτοια συνεργασία θα μπορούσε να τονώσει το διεθνές εμπόριο, να διευρύνει τις παγκόσμιες συνεργασίες με στόχο την ενεργειακή μετάβαση και να περιορίσει τις ανησυχίες της αγοράς σχετικά με τις σπάνιες γαίες.

Με πληροφορίες από nature.com